Ice Cube, 56 jaar, rapt nog altijd. En al klinkt hij vertrouwd getergd, zijn twaalfde soloalbum is teleurstellend
In dit artikel:
Ice Cube, de voormalige N.W.A.-veteraan die sinds eind jaren tachtig als een van de scherpste stemmers in de zwarte Amerikaanse cultuur geldt, brengt op 56‑jarige leeftijd zijn twaalfde soloalbum Man Up uit. Muzikaal klinkt de plaat niet slecht: zware keyboardloops, harde drums en soms een grommend baslijntje ondersteunen zijn karakteristieke, geremde woedende voordracht. Maar tekstueel valt het album tegen en roept het vragen op.
De rapper behandelt nog steeds thema’s die hem vroeger groot maakten — racisme, sociale onrust in Los Angeles en de politieke erosie van principes — en die onderwerpen zijn juist nu actueel nu veel ongelijkheden doordringen tot in de Amerikaanse politiek. Toch benut Man Up die ruimte nauwelijks. In plaats van scherpe, concrete maatschappijkritiek serveert Ice Cube vage triomfantelijkheid, algemene sneren richting niet nader genoemde anderen en losse klaagzangen over moderne technologie (iPhones, ChatGPT) zonder onderbouwing. Ook zijn herwaardering van traditionele mannelijke deugden wordt problematisch wanneer die associaties soms doorslaan naar homofobe noties en echo’s vertonen van het toxische‑mannelijkheidsdenken van figuren als Andrew Tate.
Dat zorgt voor een wrange dissonantie: een artiest met de autoriteit en de stem om belangrijke sociale anthems te maken, kiest op momenten voor onverantwoorde clichés en onduidelijke vijanden. Zijn recente acteerdebuut in een door Amazon geproduceerde film — ervaren als plakkerige reclame — versterkt het beeld van een artiest die deels is meegegaan in commerciële stroomversnellingen.
Het oordeel van de recensie is dan ook teleurstelling: Ice Cube heeft nog altijd de stem en de legitimiteit om ‘The Black CNN’ van vroeger te vertegenwoordigen, maar Man Up mist de scherpte en morele helderheid die hem 35 jaar geleden definieerden. In een tijd waarin kritische stemmen in de media onder druk staan, betekent dit ook verlies voor een bredere politieke en culturele woordvoering binnen hiphop.