Hulde aan de nieuwe generatie journalisten

In dit artikel:

Twee weken geleden trof de hoofdredactie van Follow the Money een flinke rommel aan: na de jaarlijkse Battle of the Bands en een afterparty in het kantoor in Amsterdam lag gebroken glas en hing een doordringende geur van oud bier en rook. Collega’s reageerden verontwaardigd; uiteindelijk verschenen twee feestgangers om de boel op te ruimen. Die ervaring bracht de discussie over redactiecultuur omhoog.

In de Volkskrant schreef veteraan Paul Onkenhout, die met pensioen gaat na 45 jaar, een nostalgisch afscheid over verdwenen tradities: rumoerige nieuwsdesks, telexen, telefoongesprekken en de gemeenschapsband rond drinken en roken. Hij stelt dat die levendigheid, zoals in klassieke journalistieke verhalen en films, nu grotendeels verdwenen is.

De hoofdredacteur van Follow the Money relativeert dat gevoel van verlies. Hij wijst erop dat de traditionele elementen ook een negatieve kant hadden — een vaak seksistische macho-sfeer bijvoorbeeld — en dat nostalgie het moderne vakbeeld vertekent. Redacties vandaag bestaan uit veel jongere onderzoekers die met nieuwe methoden werken: datajournalistiek, online samenwerking en internationale research. Hoewel vergaderingen vaker digitaal plaatsvinden en het decibelniveau op de vloer kan zijn gedaald, ontstaan er op kantoor alsnog momenten van uitwisseling tijdens lunches, brainstorms en borrels. Die ontmoetingen verbinden generaties: ervaren journalisten delen kennis, jongeren brengen digitale vaardigheden en andere werkwijzen in.

Het oordeel is positief: vernieuwing betekent geen verlies van kwaliteit, maar een andere, vaak betere manier van samenwerking en diepgravende onderzoeksjournalistiek. Als afsluitende, lichtvoetige noot raadt de hoofdredacteur de Volkskrant-collega’s aan hun volgende afterparty gewoon in het nieuwe Mediavaert-gebouw te houden.