Huizen zakken weg en rivieren vergiftigd: Europese energietransitie gebouwd op 'zwarte goud' uit corrupte mijnbouw Georgië 

In dit artikel:

In het Georgische mijnstadje Chiatura leidt de winning van mangaan tot ernstige sociale en ecologische schade: woningen scheuren en verzakken, rivieren kleuren donker van vervuiling en mijnwerkers overlijden of raken ziek door giftige dampen ondergronds. Ondanks die praktijken blijft Europa grote hoeveelheden mangaan importeren omdat het metaal cruciaal is voor batterijchemie en daarmee voor de energietransitie. Lokale bewoners en toezichthouders klagen bovendien over wijdverbreide corruptie rond de mijnbouw, waardoor milieuregels en arbeidsnormen slecht worden gehandhaafd en schade ongestraft blijft.

De situatie illustreert een bredere spanningslijn: de zoektocht naar grondstoffen voor schone technologieën kan ernstige mensenrechtenschendingen en milieuproblemen veroorzaken als inkoopketens niet zorgvuldig worden gecontroleerd. Mogelijke routes om deze afhankelijkheid minder problematisch te maken zijn strengere due diligence door Europese kopers, meer recycling van batterijomstandigheden, en investeringen in alternatieve batterijtechnologieën die minder of geen mangaan vereisen. Zonder zulke maatregelen blijft de vraag naar Georgisch mangaan politieke en ethische dilemma’s oproepen, waarbij de baten voor de energietransitie hand in hand gaan met lokale ontwrichting en gezondheidsschade.