Huidmijten verraden invasieve leguaan

In dit artikel:

16-augustus-2025 — Onderzoekers van Wageningen Marine Research presenteren een nieuwe genetische werkwijze om de herkomst en verspreiding van invasieve groene leguanen (Iguana iguana) in de Caraïben te traceren door hun huidmijten te analyseren. De methode is vooral relevant voor eilanden waar bedreigde inheemse leguanen, zoals de Antilliaanse leguaan (Iguana delicatissima) op Sint Eustatius, in het nauw komen door verdringing en kruising met de invasieve soort.

Kleine huidmijten blijken sterk gebonden aan hun gastheer en dragen mitochondriaal DNA waarvan de evolutionaire stamboom vrijwel overeenkomt met die van de leguanen zelf. Daardoor kan het genetisch profiel van een mijt aanwijzen of een leguaan van buiten het eiland afkomstig is — zelfs wanneer de dierlijke indringer inmiddels verdwenen is. De techniek maakt ook zichtbaar dat mijten kunnen overspringen (spillover) naar inheemse soorten en soms blijven voortbestaan nadat invasieve leguanen zijn weggehaald.

Praktisch voordeel: het verzamelen van mijten is eenvoudiger en minder vergunning-intensief dan het nemen van weefselmonsters van leguanen (waarvoor vaak CITES-toestemming nodig is). Monsters kunnen tijdens regulier veldwerk worden genomen, wat monitoring toegankelijker en goedkoper maakt. Voor natuurbeheerders biedt de methode een extra, snel inzetbaar hulpmiddel om invasies op te sporen, gerichte beheersmaatregelen te plannen en zo hybriden en verlies van unieke genetische lijnen te beperken.

Het onderzoek illustreert hoe kleine parasieten als biologische indicatoren kunnen worden ingezet voor biodiversiteitsbescherming op kwetsbare eilanden.