Hond van Diane Keaton niet enige miljonair: deze huisdieren kregen vermogen van hun beroemde baasjes

In dit artikel:

Steeds meer huisdieren zitten dankzij beroemde eigenaren in de watten en soms zelfs in de miljoenen. Bekende voorbeelden uit het artikel:

- Grumpy Cat (Tardar Sauce) groeide dankzij haar beruchte frons uit tot een internetfenomeen en verdiende volgens schattingen rond de 90 miljoen euro vóór haar dood in 2019; inkomsten kwamen uit advertenties, merchandise en commerciële deals.
- Choupette, de Birmaanse kat van modeontwerper Karl Lagerfeld, heeft recht op een deel van het naar verluidt 200 miljoen euro tellende nalatenschap van Lagerfeld. Jaren na zijn overlijden is het geld nog niet op haar naam bijgeschreven en degene die de afhandeling zou regelen wordt gezocht; de voormalige huishoudster verzorgt Choupette intussen.
- Olivia Benson, één van Taylor Swifts katten, zou ook een vermogen van meer dan 90 miljoen euro hebben opgebouwd door lucratieve contracten met grote merken, waaronder Coca‑Cola. Swift noemt haar katten vaak naar tv‑personages (bijv. Olivia Benson uit Law & Order).
- Gigoo, een kip die favoriet was bij de Britse uitgever Miles Blackwell, kreeg circa 7,5 miljoen euro omdat Blackwell goed verdiende aan boekverkopen.
- Reggie, de hond van de recent overleden actrice Diane Keaton (79), krijgt ongeveer 5 miljoen dollar (circa 4,3 miljoen euro) uit Keatons vermogen van circa 100 miljoen dollar; een vriendin zei kort: “Reggie was haar wereld.”
- Sadie, Oprah Winfreys cockerspaniël, staat ook goed voor en zou na Oprah zo’n vijf miljoen euro krijgen.
- Gail Posner liet in 2010 ruim 10 miljoen euro na aan haar chihuahua Conchita; haar zoon kreeg naar verluidt enkele honderden duizenden tot ongeveer een miljoen euro, terwijl personeel en lijfwachten miljoenen erfden onder de voorwaarde dat ze voor de honden en de villa blijven zorgen.

Waarom dit gebeurt: beroemdheid en liefde voor huisdieren leiden ertoe dat eigenaren dieren opnemen in testamenten of contracten met verzorgers. In veel jurisdicties kunnen dieren zelf geen erfgenaam zijn, dus worden middelen toegewezen via trusts of aan mensen die voor het dier moeten zorgen. Dit verklaart ook de uiteenlopende regelingen en praktische problemen bij de uitvoering van zulke nalatenschappen.