Hoe onweerstaanbaar ook, de alpaca blijkt geen knuffeldier

In dit artikel:

De wetenschapsredacteur van de Volkskrant bekijkt de opkomst van knuffelboerderijen waar alpaca’s de nieuwe blikvanger zijn — pluizig, zachtaardig ogend en populair bij bezoekers die er gelukshormonen van krijgen. In het Groene Hart en elders in Nederland profileren veel bedrijven zich met slogans over liefdevolle verzorging, maar die reclame staat haaks op wat wetenschappelijk onderzoek en ervaringshouders zeggen over het welzijn van de dieren.

Een rapport uit 2018 van de sectie Diermanagement van Hogeschool Van Hall Larenstein, gebaseerd op interviews met ervaringsdeskundigen, concludeert dat aanraking door mensen of andere diersoorten niet past bij de aard van de alpaca. Knuffelen en dwingende mens-dierinteractie worden afgeraden; alleen contact dat uit het dier zelf voortkomt is acceptabel. Vooral jonge hengsten mogen volgens de onderzoekers niet te veel menselijk contact krijgen: een te sterke binding kan later tot opdringerig of lastig gedrag leiden. Daarnaast noemen alpacahouders ook scheren, krachtvoer, dekking en de aanwezigheid van vreemde honden of katten als belangrijke stressfactoren.

De auteur wijst erop dat alpaca’s van oorsprong in het Andesgebergte leven — op grote hoogte, met lage luchtvochtigheid en een andere bodem- en voedselsituatie — en dat het verplaatsen naar de vochtige, harde polderklei van Nederland geen natuurlijke keuze van het dier is. Het artikel betrekt hiermee het contrast tussen het commerciële imago van knuffelboerderijen en de biologische behoeften van de alpaca.

Conclusie: de populaire wens om alpaca’s te aaien en te knuffelen levert mensen plezier op, maar staat niet automatisch gelijk aan dierenwelzijn. Wie echt om het dier geeft, doet er beter aan contact alleen te laten plaatsvinden wanneer het initiatief van het dier zelf komt en stressvolle handelingen te beperken; anders is het verstandiger andere manieren te zoeken om je liefde voor dieren te uiten.