Hoe kan ik medeverantwoordelijk zijn voor iets dat ik niet vind? - Theodor Holman

In dit artikel:

Theodor Holman reageert fel op een uitspraak die hij hoorde tijdens de Rode Lijn-demonstratie: mensen die niet meeliepen zouden “medeverantwoordelijk zijn voor de genocide in Gaza”. Holman distantieert zich expliciet van die beschuldiging: hij liep niet mee omdat hij het optreden van Israël in Gaza wel gruwelijk en gewelddadig vond, maar niet als genocide bestempelde. Hij zegt dat hij zijn standpunt al vaak heeft toegelicht.

Centraal in zijn betoog staat een kritiek op het gebruik van beladen termen en op morele chantage. Holman stelt dat het woord “genocide” hier misbruikt wordt en dat het label “medeverantwoordelijk” bedoeld is om mensen schuldgevoelens op te leggen. Volgens hem versmalt die retoriek complexe oorlogsrealiteiten tot een simplistische moraalscore: wie niet openlijk solidair is met Hamas wordt weggezet als moreel slecht. Hij waarschuwt dat zulke taalgebruik mensen in wezen dwingt tot uiterlijke solidariteit en dat het debat daardoor verhardt.

Verder reflecteert Holman op het idee van “menselijker” doden in oorlogssituaties. Hij betoogt dat oorlog per definitie wreedheden voortbrengt en dat het vergelijken van verschillende methoden van doden — en daar een rangorde in willen aanbrengen — misleidend en onethisch is. Uitvoerbare regels in oorlog lijken hem uiteindelijk weinig morele zinnigheid te verschaffen.

Tenslotte ziet Holman in de beschuldigingen ook een zorgwekkende kant: zij treffen vooral Joden, aldus zijn observatie, en kunnen daardoor antisemitische ondertonen versterken. Hij noemt de term “woordvervuiling” en ziet het etiket “medeverantwoordelijk voor genocide” als een instrument dat mensen in een extreem moreel kwaad licht plaatst zonder nuance of bewijs. Holman sluit met een bittere, emotionele uiting van ergernis over de manier waarop hij en anderen worden aangeduid en veroordeeld.