Hoe gebruiken we de termen digitale soevereiniteit en digitale veerkracht?
In dit artikel:
Soevereiniteit verschuift van een juridisch-plechtig begrip naar een praktisch handelingskader voor het digitale tijdperk. Waar soevereiniteit historisch verwees naar controle over grondgebied, bevolking en gezag, bepaalt nu ook technologische infrastructuur wie macht heeft: datastromen, cloudplatformen, algoritmen en protocollen dragen steeds meer beslissingskracht. Klassieke theorieën (van het Romeinse recht tot denkers als Bodin) leggen de oorsprong, maar hedendaagse analyses tonen aan dat soevereiniteit altijd flexibel en instrumenteel is geweest — een label dat staten en organisaties gebruiken terwijl ze in werkelijkheid met afhankelijkheden omgaan.
In de huidige digitale context betekent dat drie dingen: geografie garandeert niet meer automatisch gezag; macht verschuift naar technische architecturen; en organisaties moeten soevereiniteit als strategisch vermogen benaderen in plaats van als abstract recht. Digitale soevereiniteit omvat dus technische maatregelen (waar data wordt opgeslagen, controle over systemen), juridische en contractuele instrumenten, en operationele noodplannen om cruciale digitale activiteiten te kunnen blijven uitvoeren onder druk.
Organisaties dienen twee kanten te bewaken: enerzijds het vermogen om zelfstandig en veilig te opereren, anderzijds het ontwerpen van systemen die de soevereiniteit van anderen respecteren. Die dubbele blik maakt soevereiniteit geen compliance-checklist meer maar een bestuursprioriteit die afgewogen moet worden met prestaties, kosten, schaalbaarheid en gebruiksvriendelijkheid.
De cloudmarkt illustreert deze gelaagdheid: hyperscalers bieden inmiddels ‘soevereine’ diensten met regionale garanties; Europese aanbieders presenteren nationale alternatieven; en sommige partijen hanteren hybride, rechtsgebiedgerichte modellen. Dit onderstreept dat soevereiniteit niet binair is maar contextspecifiek en voortdurend in ontwikkeling.
Het artikel pleit ervoor digitale soevereiniteit operationeel te maken — via concrete technische, juridische en organisatorische kaders — zodat beleidsmakers en bedrijfsleiders strategische keuzes kunnen maken die zowel autonomie als samenwerking mogelijk houden. Auteursgegevens: Philipp Müller, VP bij DriveLock SE en lid van de adviesraad van de European Resilience Summit.