Hoe Feyenoord-coach Van Persie dankzij een Akai-videorecorder de wereldtop haalde

In dit artikel:

Robin van Persie (42), nu trainer van Feyenoord, blonk als kind al uit in voetbalpassie en eigenzinnigheid. Al op vijfjarige leeftijd viel hij op bij Excelsior in Kralingen: een koppige jongen met een bal aan zijn voeten, die op pleintjes in de Libanonweg en Koeweide oefende en op het Thorbecke college nauwelijks zonder bal te zien was. Jeugdtrainer René Hessel herinnerde zich hem als uitzonderlijk talent — “nog nooit zoiets gezien” — en liet hem eerder dan gebruikelijk bij de club spelen omdat zijn techniek en gedrevenheid eruit staken.

Van Persie groeide op in een creatief gezin (ouders Bob en José zijn beeldend kunstenaars) en had een nauwe band met zijn opa Wim Ras, voormalig semiprof van NEC. Die relatie legde een basis voor zijn werklust; als prof bij Manchester United eerde Van Persie later zijn opa met een shirt met de tekst “Happy 91st, Opa Wim”. Ras overleed in 2017 op 96-jarige leeftijd. Naast voetbal bleek Robin ook bedreven in tafeltennis en stond hij bekend als ondeugend en zelfverzekerd, eigenschappen die Hessel onderscheidde van arrogantie: hij wist dat hij goed was, maar was niet hooghartig richting zijn omgeving.

Een typerende anekdote uit zijn jeugd: toen de tienjarige Van Persie in de kleedkamer “populair zat te doen”, pakten oudere teamgenoten hem beet en schopten hem onder de koude douche — met instemming van zijn vader, die het met een lach begroette. Diezelfde koppigheid speelde een rol bij zijn overstap op 15‑jarige leeftijd. Toen Sparta uit West interesse had, wilde Van Persie eerst naar die club omdat vrienden daar speelden. Excelsior-voorzitter Simon Kelder stuurde hem naar een gesprek in De Kuip en deed een aanbod om hem naar Feyenoord te laten overstappen; volgens Kelder hielp een Akai-videorecorder én een Akai-trainingspak de beslissing — “In zekere zin heb ik hem omgekocht, ja”.

Het portret van Van Persie dat naar voren komt, is dat van een bevlogen, technisch uitzonderlijk kind met een sterke loyaliteit naar naasten en een scherp geloof in zijn eigen kunnen. Die combinatie van talent, temperament en steun uit de familie legde de fundamenten voor zijn latere internationale loopbaan en huidige rol als trainer.