Hilarische komedie en intens aangrijpende getuigenissen in queer versie van 'Pride & Prejudice'

In dit artikel:

Florian Myjer debuteert als regisseur bij Theater Oostpool met Pride & Prejudice, een bewerking van Jane Austens roman die vooral draait om twee buitengewone monologen van Eelco Smits en Just van Bommel. Naast hen speelt Kharim Amier mee; samen jagen ze het klassieke plot in hoog tempo langs, maar telkens wordt de vaart een halt toegeroepen bij passages die genderverwachtingen en vooroordelen belichten.

In plaats van de traditionele romantische insteek kiest Myjer bewust voor de schadelijke werking van stereotiepe rollen. Hij verbindt Austens scherpe observaties over beperkte bewegingsvrijheid van vrouwen met hedendaagse inzichten: verwijzingen naar bell hooks’ begrip van “zielenmoord” illustreren hoe kinderen al vroeg leren delen van zichzelf te veronachtzamen om in een patriarchale wereld te passen. Tegelijk laat hij zien dat Austens werk, hoewel vooruitstrevend voor 1813, op sommige punten inmiddels achterhaald oogt wat feministisch bewustzijn betreft.

De voorstelling combineert speelse Austen-parodieën met nieuwe teksten, deels ontsproten aan gesprekken met de acteurs. Dat levert droog vertelde, originele anekdotes op over opgroeien buiten traditionele mannelijkheid: soms ontroerend, soms hartverscheurend. Het hoogtepunt zijn de twee monologen: Smits vervlecht de eenzaamheid en het zelfverachtende effect van mannelijke roldruk, Van Bommel vertelt over de dagelijkse onveiligheid als non-binair persoon en hoe die kwetsbaarheid onmogelijk maakt. Beide stukken worden met intense spelkracht gebracht.

Myjers regiedebuut bespeelt alle emotionele registers — van komische scènes tot aangrijpende getuigenissen — en zet daarmee overtuigend neer waar theater voor kan dienen: troost, herkenning en verheldering over hoe diepgewortelde verwachtingen levens bepalen.