Hij vertegenwoordigt óns? Kamervoorzitter Van Campen vindt PVV 'weerzinwekkend' en huilt om kritiek Van der Plas
In dit artikel:
Thom van Campen (VVD), sinds kort Kamervoorzitter, ligt onder vuur na een openhartig interview met NRC uit juli 2025 waarin hij persoonlijk en emotioneel reageert op de politieke situatie rond de kabinetssamenwerking met de PVV. De schrijver van het betoog interpreteert die reacties als bewijs dat Van Campen zijn neutraliteit opgeeft en eerder als activist dan als onpartijdig voorzitter fungeert.
In het interview zegt Van Campen dat hij na de verkiezingsuitslag van 2023 enige tijd “buikpijn” en “weerzin” voelde over de samenwerking met de PVV, de grootste partij in de Tweede Kamer. Dat gevoel, en zijn zware woorden over rechtse partijen, worden door de commentator aangegrepen als bewijs dat hij de stem van miljoenen kiezers niet respecteert en moreel boven hen staat. Ook wordt aangehaald dat hij in tranen uitbarstte toen BoerBurgerBeweging-leider Caroline van der Plas kritiek uitte op seksuele voorlichting en een grap maakte over lhbt-terminologie; de auteur stelt dat zo’n emotionele reactie onverenigbaar is met de taak van een voorzitter die kalm en verbindend moet optreden.
De kritiek spitst zich verder toe op Van Campens publieke gedrag buiten de Kamer. Hij wordt genoemd als deelnemer aan de Pride in Boedapest, waar hij volgens het artikel met VVD-collega’s in opvallende roze sokken paradeerde en klaagde over de lokale politie. Ook zou hij critici op X (voorheen Twitter) blokkeren. Deze voorbeelden dienen in de tekst als illustratie van een vermeend gebrek aan afstandelijkheid en van een cultuur binnen de VVD die naar links zou zijn opgeschoven (“D66-light” volgens de auteur).
Daarnaast bevat het stuk politieke retoriek en oproepen tot actie: de auteur wijst op urgente maatschappelijke problemen zoals asiel, woningnood en koopkracht en betreurt dat de elite zich volgens hem meer met identiteitspolitiek bezighoudt dan met die kwesties. Er klinken politieke verwijten richting VVD-toppen en er wordt opgeroepen petitities te tekenen, onder meer tegen voorgestelde abortusplannen.
Kort gezegd: het artikel presenteert Van Campen als te emotioneel en te partijdig voor de voorzittershamer, en gebruikt zijn uitspraken en gedrag als aanleiding om bredere kritiek te leveren op de VVD en de politieke bovenlaag. Voor externe lezers kan het nuttig zijn te weten dat de rol van Kamervoorzitter traditioneel neutraliteit en verbindend optreden eist; de discussie draait daarom vooral om de vraag of persoonlijke uitspraken en openbare optredens die neutraliteit ondergraven.