Het monumentale pand Burchtplein 7 te Heusden

In dit artikel:

Op de locatie van het huidige monumentale pand aan Burchtplein 7 in Heusden stond oorspronkelijk tussen circa 1300 en 1550 een stadspoort bij de toegang tot het Heusdens kasteel, waarvan de ronde toren nog op de kaart van Blaeu uit 1649 te zien is. Het terrein tussen de Burchtstraat en de wal diende tot 1850 als garnizoensterrein, totdat de Vesting Heusden werd gedegradeerd naar een lagere vestingklasse. Rond 1811-1832, bij het opmaken van de eerste kadastrale kaarten, was het gebied in bezit van het Ministerie van Oorlog en stonden er een magazijn en een affuitenloods. Het voormalige exercitieterrein werd vervolgens als weiland verpacht en er waren nog zichtbare resten van de hoofd- en voorburcht van het kasteel aanwezig.

In 1849 bouwde logementhouder Hubertus Verhoeven een pand tegen een reeds bestaande schuur uit 1832 aan, die eerder als pakhuis diende bij brouwerij Jan van Beest. Beide panden werden kadastraal samengevoegd. Vanaf 1917 functioneerde het geheel als stadsboerderij onder eigendom van Adriana Buijs, die trouwde met veehouder Nicolaas Vermeulen. Vermeulen verbleef tijdens de Eerste Wereldoorlog in Heusden als ingekwartierde. De stadsboerderij bleef in gebruik tot 1961, waarna het werd verkocht en de schuur in gebruik werd genomen als winkelmagazijn voor meubelhandel Schreuder. Het hoofdgebouw werd kantoor van notaris Ruijmschoot en vervult die functie tot op heden.

Het Rijksmonument 22040 omvat het hoofdgebouw, het voormalige koetshuis en een aangrenzende tuin. Het hoofdgebouw kenmerkt zich door een lijstgevel met een geprofileerde kroonlijst en bakgoot en heeft een schilddak met rode terracotta dakpannen van het type Verbeterde Holle. Architectonische details zijn onder andere negen schuifraamkozijnen met bovenramen in rondboogvorm, hardstenen dorpels, een paneeldeur en een voortuin met een stoep van keramische tegels en natuurstenen stoeppalen verbonden door sierkettingen met leeuwenkoprozetten. Het koetshuis, aan de rechterzijde gelegen, heeft een dubbele inrijpoort met segmentboog en een jaartalsteen uit 1849, eveneens voorzien van dakpannen die overeenkomen met die van het hoofdgebouw. De combinatie van historische elementen en behoud van architectonische details benadrukt de historische waarde van het pand binnen de context van het voormalige vestinggebied van Heusden.