Het is tijd dat Nederland zich voegt bij de landen die de Palestijnse staat erkennen | DVHN commentaar
In dit artikel:
De vrijlating van Israëlische gijzelaars werd maandag door Dick Schoof als “een enorme opluchting” bestempeld. Direct daarna benadrukte de Nederlandse premier het belang van humanitaire hulp aan Gaza en het nut daarvan als volgende stap richting vrede. Tijdens de Gaza-top in Sharm El-Sheikh vroeg gastland Egypte expliciet of Nederland wilde helpen bij wederopbouw en het verbeteren van de veiligheid; minister David van Weel zei toe “dat Nederland wil doen wat het kan.”
De schrijver stelt dat Nederland meer moet doen dan alleen hulp op verzoek leveren. Tot nu toe weigert ons land nog steeds de Palestijnse staat te erkennen — een keuze die eerder verdedigbaar leek zolang gijzelingen door Hamas doorgingen, maar volgens het artikel minder houdbaar is nu de gijzeling is beëindigd en een vredesproces in beweging is gezet.
Er worden meerdere argumenten gegeven om wel te erkennen: het zou de Palestijnse Autoriteit versterken als legitieme vertegenwoordiger, het zou extremistische groepen verzwakken en het zou de Israëlische kolonisatie van Palestijnse gebieden tegengaan — het hart van het conflict. Voor een land dat zichzelf ziet als voorvechter van mensenrechten en internationaal recht, klinkt erkenning als een logische stap om niet langs de kantlijn te blijven staan terwijl de humanitaire en politieke crisis escaleert.
Tegelijk is er politieke weerstand: de regering van Benjamin Netanyahu is tegen erkenning. Maar er bestaat ook binnen Israël brede steun voor een tweestatenoplossing, mits vergezeld van duidelijke afspraken en internationale garanties; de onderhandelingen over het zogeheten 20-puntenplan bieden volgens het artikel een geschikt moment om die discussie te voeren.
De auteur wijst er ook op dat partners zoals de Verenigde Staten eerst willen focussen op de wederopbouw van Gaza — maar vraagt zich af voor wie die wederopbouw bedoeld is en onder welk bestuur. Conclusie: Nederland moet duidelijker stelling nemen en overwegen om verder te gaan dan noodhulp, onder meer door serieus te kijken naar erkenning van een Palestijnse staat om zo bij te dragen aan een duurzaam vredesproces.