Het is maandag, stil in huis. Buiten is het grijs en grauw. Ik heb zin in koffie, ik heb geen zin in koffie | column Herman Sandman

In dit artikel:

In een stil huis op maandag beschrijft de verteller alledaagse details — een broek over een stoel, kranten op tafel, sokken en schoenen bij de terrasdeur — terwijl vrouw en jongste zoon elders zijn. De ochtend wordt gedomineerd door tegenstrijdige gevoelens: verlangen naar koffie en juist niet, en een sombere indruk door het grijze weer buiten. De afgelopen nachten zijn onrustig door een onverklaarbare jeuk die slaap onmogelijk maakte, waardoor hij van twee tot vijf uur lag te lezen en zich in de ochtend brak en met droge ogen voelt.

Om wakker te worden neemt hij een korte duik in het koude zwembad, een poging tot ritueel om lichaam en geest op gang te brengen. Herinneringen aan het weekend kleuren het humeur: zaterdag vierden ze de verjaardag van zijn vader in de tuin, met Chinees/Indisch eten en het vrolijke nieuwtje dat zijn zus een egel zag. Als kleine afwijking van zijn gewoonte drinkt hij toch koffie, met twee stroopwafels erbij — een humaan detail dat de zoektocht naar troost en normale routines benadrukt. De tekst schetst een intieme, verstilde ochtend van piekeren, kleine handelingen en het zoeken naar houvast.