Het is hier gelukkig nog altijd niet echt oorlog

In dit artikel:

Nico, auteur van een wekelijkse serie over oorlog (aflevering 81), zet uiteen waarom hij bezwaar heeft tegen de voortdurende angstcultuur rond oorlog in Nederland. Al ruim een jaar schrijft hij wekelijks over het thema en ziet hoe media en politiek een permanente dreiging schetsen: debat over miljarden voor defensie, verdachte drones boven vliegbasis Volkel en adviezen aan burgers om noodvoorraden aan te leggen. De herkomst van die drones blijft onduidelijk en het hameren op oorlogsklare maatregelen vindt hij overtrokken — zeker omdat het land nog niet rechtstreeks door oorlogshandelingen wordt getroffen.

In plaats van steeds meer te investeren in wapentuig pleit hij voor een verschuiving van prioriteiten: actiever inzetten op vredescoalities van echt vredelievende landen, meer geld naar opvang van vluchtelingen, medische hulp en wederopbouw, en minder naar omstreden wapenhandel. Hij nuanceert dat dit geen naïviteit is — hij erkent de realiteit van huidige conflicten, steunt versterking van defensie, hulp aan Oekraïne en zelfs boycots wanneer staten burgerdoden blijven veroorzaken — maar benadrukt timing, dosering en keuzefocus.

Nico verwijst naar collega-auteurs en -podcasters die oproepen tot solidariteit met vluchtelingen en tot nadenken over hoe je mens blijft in tijden van oorlog. Hij sluit af opgelucht dat Nederland vooralsnog gespaard blijft van grootschalig (nucleair) oorlogsgeweld, en nodigt critici uit om te reageren. Zijn centrale punt blijft: laat de handel en retoriek rond oorlog niet de enige maatstaf zijn — investeer meer in vrede, hulp en herstel dan in permanente oorlogspantservorming.