Het blijft lastig voor ouders: positief en open praten over seksualiteit

In dit artikel:

In het gebouw van Erdee Media Groep kwamen ruim 200 ouders bijeen (en nog eens ca. 200 thuis via livestream) voor een symposium over seksuele opvoeding, georganiseerd door uitgeverij De Banier en het platform Geloofwaardig opvoeden van het Interkerkelijk Kenniscentrum (IKC). Thema was “Als het spannend wordt – in gesprek over relaties en seksualiteit”; de organisatoren wilden ouders praktische handvatten geven en seksualiteit als iets positiefs en vanuit geloofsperspectief bespreekbaar maken.

Sprekers riepen ouders op eerst hun eigen beelden en “bagage” over seks te onderzoeken — bijvoorbeeld het denken dat seks per se gevaarlijk of vies is — om zo opener met tieners te kunnen praten. Auteur Gerjanne van Lagen benoemde herkenbare blokkades: weten wat je zou willen zeggen maar het niet uit kunnen spreken. Zij putte uit werk van prof. Waterink en gaf zijn drie toetsvragen door om te beoordelen of een relatie gezond is: trots zijn op de ander in het openbaar, samen willen bidden en een verlangen naar intimiteit.

Praktische casuïstiek kwam aan bod: op een vraag van een meisje over een vriend die “te veel wil”, bleek Waterinks advies (zoals voorgelezen door Van Lagen) om situaties in gebed en gesprek te bespreken en niet enkel te verbieden. Henrieke Schouten stelde in haar nieuwe boek Seks kan wachten dat de hedendaagse cultuur veelal het tegenovergestelde uitzendt — dat seks vooral nu beschikbaar is — en pleitte voor een positieve, niet taboedoorbroken benadering van verlangen en intimiteit. Ze signaleerde dat het vandaag lastiger is puur te blijven tot het huwelijk, onder meer doordat trouwen later plaatsvindt en veel jongeren tussen 15–18 jaar seksueel actief worden; daarom presenteert ze zeven “intimiteitsstappen” als hulpmiddel voor stellen om samen grenzen en afspraken te maken.

Concrete tips voor ouders: geef geen formele toestemming voor verkering maar begeleid en betrek liever het gezin van de ander; verbieden werkt vaak averechts; en bespreek gevoelige thema’s (zoals zelfbevrediging) op een positieve en indirecte manier, door te vragen hoe de jongere er zelf tegenaan kijkt.