Het besmettelijk ukelele-virus waart rond: 'Tokkelen als Vance Joy of Douwe Bob'

In dit artikel:

In Linschoten ontstond recent de Linschoten Ukelele Groep (LUG) nadat Katja Hakkert met koorgenoot Mirjam van Rijn een oproep deed. Binnen korte tijd meldden zich tien spelers en veel beginners die later mee willen spelen; de groep wil twee keer per maand samenkomen en start met liedjes uit de bundel Om te janken zo mooi, met plannen om later zelf een bundel samen te stellen. Het initiatief past in een breder lokale muzikale traditie: Linschoten heeft meerdere koren en een grote muziekvereniging, waardoor een ukelelegenootschap makkelijk aanslaat.

De aantrekkingskracht van de ukelele ligt in de eenvoud en het vrolijke geluid. Met vier snaren is het instrument sneller te leren dan de gitaar, waardoor nieuwkomers snel resultaat zien, zo ervaart ook nieuweling Jacqueline Dogtrop. Voor initiatiefnemer Hakkert is het bovendien een hobby geworden: ze verzamelt ukeleles en vindt het bespelen aanstekelijk maar tijdrovend. Via een besloten Facebookgroep onderhouden leden en liefhebbers contact; deelname kost niets en het sociale aspect speelt een grote rol.

Ukelelebouwer en -kenner Menno van der Bruggen (Ukeleleplein.nl) plaatst Linschoten in een nationale trend: de ukelele maakt sinds ongeveer de coronaperiode een sterke revival door, mede aangewakkerd door hits als Riptide en artiesten als Taylor Swift. Volgens hem gebruiken steeds meer singer-songwriters het instrument en groeit het aantal spelers in Nederland mogelijk naar 40.000–50.000. De ukelele werkt volgens Van der Bruggen verbindend: jong en oud kunnen makkelijk meedoen, waardoor hele gezinnen worden aangestoken en nieuwe groepen snel kunnen groeien.

Kortom: wat ooit als een knus, ietwat knullig gitaartje werd gezien, groeit uit tot een populair en toegankelijk instrument dat gemeenschappen bijeenbrengt — van dorpjes als Linschoten tot een brede nationale hobbygolf.