Hans de Jong (64) uit Sleen: van timide jongen naar podiumbeest
In dit artikel:
Hans de Jong (1960-2025) groeide uit van een verlegen boerenjongen uit Sleen tot een geliefde zanger en muzikant van regionale faam. Oorspronkelijk trompettist bij de fanfare en leerling op de pedagogische academie, ontdekte hij zijn podiumtalent in een schoolcabaret. Via medemuzikant Rob Stoker belandde hij in de band Nameless, waar hij zich binnen enkele maanden transformeerde van verlegen jongen met dikke bril tot zelfverzekerde frontman en casanova op het toneel. Met zijn grenzeloze energie en gevoel voor show leidde hij Nameless naar succes: de band werd een veelgevraagde top40-act op bruiloften en in discotheken in Nederland, Duitsland en België en toerde in een opgeknapte busje.
De veelzijdigheid van De Jong viel op: naast zingen speelde hij trompet, saxofoon, hoorn, bugel, tuba en maakte hij ook piano- en keyboardpartijen. Zijn podiumhumor en streken — van ondeugende grappen richting bandgenoten tot geïmproviseerde acts tijdens optredens — maakten hem geliefd, maar leverden soms ook ruzies of boze reacties op. Na zijn tijd bij Nameless trad hij bij Puzzle en later solo op; hij probeerde zelfs via de Soundmixshow op tv door te breken, maar die doorbraak bleef uit.
Privé kende Hans stevige tegenslagen en gelukkige momenten. Hij verloor onverwacht zijn vader, ging door een scheiding van zijn tweede vrouw Gerda en worstelde met het verminderd contact met zijn kinderen: hij was stiefvader van Martin en vader van Johannes en Elisabeth. Tussen periodes van muziek door bouwde hij een tweede carrière op als parketteur — een vak dat hij tijdens zijn eerste huwelijk leerde — en verhuisde hij naar het Duitse Neuenhaus. Daar bouwde hij onder meer een boomhut voor zijn kinderen en bleef hij avontuurlijk: hij haalde een vliegbrevet en vloog in een vooroorlogs vliegtuigje, soms met speelse risico’s.
In 2016 ontmoette hij Anja, bij wie hij viel tijdens het leggen van een vloer; hun relatie groeide uit tot een duurzame zorgrelatie. De laatste jaren werd Hans langzaam achteruit gehaald door Alzheimer: woordvindproblemen, vergeetachtigheid en uiteindelijk verlies van zelfstandigheid. Anja zorgde voor hem tot het einde, in juli 2025. Tot zijn laatste dagen bleef hij zo mogelijk vrolijk, mompelend in zijn eigen ‘Hans-taaltje’ en zingend — vaak nummers van zijn grote voorbeeld Frank Sinatra — met behoud van muzikaliteit en karakter.