Gronings trekdrop is terug van weggeweest: 'Dit recept komt héél dicht bij het origineel'
In dit artikel:
Trekdrop, het rekbare zwarte dropje met een karakteristieke mix van zoet, zout en een vleugje anijs, keert na een afwezigheid van vijf jaar terug in twee nieuwe varianten uit Baarn (Utrecht) en Zwaag (Noord‑Holland). Oorspronkelijk ontwikkeld bij Hoepman Suikerwerken in Hoogezand — een fabriek die eind 19e eeuw door Willem Hoepman werd opgericht — verdween het snoep uit productie nadat Haribo het bedrijf overnam en de fabriek in 2015 sloot. De productie verschoof naar België en stopte definitief rond 2020 omdat trekdrop buiten Nederland weinig afzet had en onvoldoende winstgevend was.
De terugkeer van het nostalgische snoep is vooral te danken aan twee initiatieven met een verschillende aanpak. In Baarn hebben Margot Osnabrugge en Maartje Paans van de dropwinkel en dagbesteding Mooie D.R.O.P. het recept kunnen krijgen van televisiekok Pierre Wind. Wind, groot liefhebber van trekdrop, had het snoepanalytisch bestudeerd nadat Haribo hem 80 zakjes van de laatste productie meegaf; hij zette dat onderzoek om in een recept dat hij, met de voorwaarde van geheimhouding, aan Mooie D.R.O.P. schonk. Daar maken cliënten en begeleiders trekdrop ambachtelijk met de hand: glucosesiroop, zwarte kleurstof en zoethoutwortelextract worden gemengd, uitgevloeid, gedroogd en in repen gesneden. De productie is arbeidsintensief en kleinschalig — momenteel ongeveer twintig kilo per week — en de verkoop vindt plaats in de winkel aan de Laanstraat 89c in Baarn. Haribo, dat het merkrecht bezit, heeft bevestigd dat Mooie D.R.O.P. de naam ‘trekdrop’ mag gebruiken.
In Zwaag ontwikkelde snoepbedrijf Felko onder leiding van eigenaar Willem Feller een eigen variant, die vanwege het merkrecht niet ‘trekdrop’ kan heten en op de markt komt als ‘strekdrop’. Felko begon vanaf nul te ontwerpen: na twee jaar proefnemingen en het bouwen van speciale machines is er industriële productie opgestart. De fabriek ervaart direct veel vraag en noemt de heropleving een hype; Feller houdt productie-uitbreiding voorlopig terug totdat duidelijk is of de belangstelling blijvend is.
Consumentenreacties en een klein smaakpanel van de redactie laten zien dat beide producten gewaardeerd worden. Volgens dat testpanel komt Felko’s strekdrop het dichtst bij het ouderwetse mondgevoel en de structuur van de oorspronkelijke trekdrop, terwijl de handgemaakte variant uit Baarn ook goed scoort maar iets minder exact overeenkomt met het verleden. Voor veel kopers speelt nostalgie een grote rol: bij proeverijen roepen stukken trekdrop herinneringen aan jeugd en vroeger op.
Belangrijke achtergronden: Haribo bewaarde het oorspronkelijke recept en zag onvoldoende internationale marktkansen, waardoor productie stopte. Pierre Wind reageerde emotioneel op het verdwijnen van trekdrop en zette zijn analytisch‑culinaire energie in om het snoep na te bouwen; zijn betrokkenheid leidde rechtstreeks tot de Baarnse herstart. Zowel de kleine, sociale productie in Baarn als de grotere, commerciële benadering in Zwaag tonen dat er nog steeds marktruimte en sentiment voor trekdrop bestaat — al blijft het spannend of die belangstelling langdurig blijft aanhouden.
Praktisch: de Baarnse trekdrop is voorlopig alleen in de winkel verkrijgbaar; de strekdrop uit Zwaag is breed leverbaar en online te bestellen.