Groep-Rijnsburg in Christelijke Gereformeerde Kerken moet tijd geven voor bezinning en gebed

In dit artikel:

Bezinning over de toekomst van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) is noodzakelijk, maar de auteur waarschuwt dat de snel geplande ‘Rijnsburgse’ route niet kan. Hij roept kerk en leden eerst toe eerlijk de eigen zonde en verdeeldheid onder ogen te zien en naar Christus terug te keren: alleen in verzoening met Hem ontstaat de liefde tot God en de naaste die kerkelijk leven en samenhang mogelijk maakt. De Schrift en de twee pijlers van het evangelie — rechtvaardiging én levensheiliging — horen daarbij onlosmakelijk samen.

De schrijver betoogt dat men niet mag doen alsof concrete gemeenten alléén uit wedergeboren leden bestaan. Wie de kerk op die wijze idealiseert en de indruk wekt dat breuk ondenkbaar is, verdraait wat belijdenis en praktijk horen te zijn. Degenen die een zulke exclusieve opvatting hanteren, moeten volgens hem terugkomen op die visie of zich aansluiten bij een ander kerkverband waar die ruimte expliciet geboden wordt.

Concreet verzet hij zich tegen de haast van de groep die in verband met ‘Rijnsburg’ op 29 november een eigen kerkelijke structuur wil vormen. Volgens de auteur is er te weinig tijd geweest voor echte bezinning, en zijn kerkenraden tekortgeschoten in informatie en advies aan hun gemeenten. Ook betreurt hij dat waarnemers die dag geen stemrecht zouden krijgen; de voortvarendheid kan wanhoop en escalatie — inclusief een gang naar de burgerlijke rechter — in de hand werken. Daarom roept hij op tot meer geduld, te meer gebed en gezamenlijke reflectie, en waarschuwt tegen het geven van ruimte aan verdeeldheid.

De bijdrage komt van een emeritus predikant binnen de CGK, die zowel theologische als pastorale overwegingen aanvoert om verdere scheuring te voorkomen.