Groene extremisten willen visserij nóg verder kapotmaken

In dit artikel:

De Nederlandse visserijsector heeft de afgelopen twintig jaar een forse krimp doorgemaakt, waarbij het aantal schepen op de Noordzee daalde van 650 naar 500, wat resulteerde in duizenden verloren banen en verwoesting van generaties vissersbedrijven. Ondanks deze flinke vermindering roept Stichting De Noordzee, onder leiding van Ewout van Galen, op tot verdere inkrimping van de vloot. Van Galen stelt dat de visserij slechts één van meerdere menselijke belastingen op de natuur is, waardoor ook deze sector meer moet inleveren om de natuurdoelen te behalen.

Deze oproep wordt door critici gezien als een vorm van onrechtvaardige sanering van de visserij, die volgens hen als beroepsgroep al het zwaarst wordt aangepakt in Nederland. Er is kritiek op het beleid dat vissers beperkt in hun visgebieden, weinig steun biedt bij bedrijfsverliezen en hen nu bovendien brandmerkt als probleemmakers vanwege hun impact op het milieu. Tegenstanders hekelen de invloed van gesubsidieerde milieuorganisaties die onder het mom van duurzaamheid en biodiversiteit de grondslagen van de visserij bedreigen, en pleiten voor meer waardering, steun en ruimte voor vissers als essentieel onderdeel van de Nederlandse samenleving en economie.

De discussie weerspiegelt een groter maatschappelijk debat over de balans tussen milieubehoud en het bestaansrecht van traditionele sectoren, waarbij de visserijsector zich terecht voelt in een houdgreep van streng natuurbeleid dat hen volgens hen onvoldoende recht doet als mensen met een cultuur en een levenswerk. Veel vissers roepen op tot een koerswijziging in het politiek klimaat, waarbij economische belangen en sociale rechtvaardigheid beter meegewogen moeten worden naast ecologische doelstellingen.