Groene droom spat uiteen: Nederlandse recycling-industrie kapotgemaakt door eigen klimaatbeleid en Chinese dump
In dit artikel:
De krant beschrijft hoe de Nederlandse recycling- en kunststofindustrie momenteel massaal onder druk staat: fabrieken in Rotterdam, op Chemelot en in Moerdijk sluiten, geplande investeringen van honderden miljoenen worden uitgesteld en banen verdwijnen. Demissionair staatssecretaris Thierry Aartsen (VVD) heeft in een dringende brief aan Eurocommissaris Jessika Roswall alarm geslagen en vraagt bescherming voor Nederlandse ondernemers, zo meldt het stuk.
Als oorzaak wijst de auteur vooral naar binnenlands en Europees energie- en klimaatbeleid. Volgens het artikel zijn belastingen op energie, CO2-heffingen en hoge netwerkkosten de prijsopdrijvende factoren die Nederlandse producenten structureel onconcurrerend maken tegenover partijen buiten Europa. Tegelijkertijd voeren landen als China (en Saoedi-Arabië) goedkoop ‘virgin plastics’ aan, geproduceerd met goedkope fossiele brandstoffen en zonder vergelijkbare milieuheffingen. Europese afnemers kiezen daardoor voor de goedkopere import, waardoor dure, idealistische recyclingfabrieken het onderspit delven.
De tekst hekelt ook wat zij ziet als politieke hypocrisie: het is volgens de auteur ironisch dat een VVD-staatssecretaris nu alarm slaat, terwijl zijn partij de afgelopen jaren mede verantwoordelijk zou zijn geweest voor het gevoerde beleid. Daarnaast bekritiseert het artikel de geplande transformatie van Moerdijk voor het zogeheten Powerport-project: er zouden dorpen moeten wijken voor een terrein bedoeld voor ‘groene’ stroomlevering, terwijl de bestaande industrie daar wegglijdt door hoge kosten — kortom windmolens voor lege fabrieken.
Verder wordt de Europese interne markt en regelgeving aangewezen als medeschuldig: open grenzen bieden weinig weerbaarheid tegen “dump” uit Azië en creëren volgens de auteur geen gelijk speelveld. Als gevolg verliest Nederland niet alleen banen en investeringen, maar ook strategische autonomie, terwijl het wereldwijde milieu er nauwelijks mee wint.
Als oplossing pleit het artikel voor een koerswijziging: onmiddellijk lagere energiebelastingen, strengere handelsmaatregelen tegen oneerlijke concurrentie uit China en het beëindigen van beleid dat ondernemers ‘pest’. Tenslotte roept het stuk op tot verzet tegen wat het beschouwt als een afbraakpolitiek van welvaart en waarden, en wijst naar een petitie die in dat kader gekoppeld wordt aan andere politieke thema’s.