Grapjes maken over de dood van Charlie Kirk? Dat is in de VS al reden voor ontslag
In dit artikel:
De moord op de ultraconservatieve influencer Charlie Kirk leidde in de VS snel tot een golf van publieke veroordelingen en jubelende reacties online — met serieuze gevolgen voor degenen die die reacties plaatsten. Mensen die de dood van Kirk relativerend of zelfs lovend benaderden, werden opgespoord, publiekelijk aan de digitale schandpaal genageld en in tal van gevallen ontslagen of geschorst.
Voorbeelden stapelen zich op: een assistent-decaan van Middle Tennessee State University verloor haar baan nadat zij op social media had geschreven dat Kirk zelf verantwoordelijk was voor zijn lot; een brandweerman uit New Orleans werd ontslagen nadat hij het schot een “cadeau” noemde; een communicatiemedewerker in Charlotte en een agent van de Secret Service werden eveneens uit hun functies gezet of geschorst wegens applauderende of vergoelijkende uitspraken. Ook commentator Matthew Dowd werd door MSNBC weggestuurd na opmerkingen over de giftige polarisatie rondom Kirk.
De actie tegen de betrokkene is deels het gevolg van een doelgerichte politieke campagne: conservatieve politici en invloedrijke rechtse stemmen riepen op werkgevers en overheidsinstanties namen te checken en maatregelen te nemen tegen mensen die de moord leken te verheerlijken. Namen en werkgevers werden op openbare spreadsheets gedeeld; X-eigenaar Elon Musk verspreidde zo’n lijst onder miljoenen volgers. Hoger geplaatste ambtenaren — waaronder het Pentagon en diplomatieke functionarissen — gaven aanwijzingen om medewerkers te identificeren die de moord zouden hebben goedgekeurd of belachelijk gemaakt.
De gebeurtenissen fungeren volgens commentatoren als een nieuw ijkmoment: je positie ten aanzien van reacties op Kirks dood blijkt aanwijzend voor waar je maatschappelijk hoort. Zelfs een genuanceerde positie — geweld veroordelen maar tegelijk wijzen op Kirks controversiële ideeën — wordt soms als verdacht ervaren.
Tegelijkertijd barst het debat los over vrijheid van meningsuiting versus maatschappelijke en arbeidsrechtelijke consequenties. Critici, zoals de burgerrechtenorganisatie FIRE, spreken van een “cancelcultuur” die Amerikaanse waarden uitholt; voorstanders wijzen erop dat privéwerkgevers en maatschappelijke actoren ook verantwoordelijkheid dragen voor het gedrag van hun personeel. In de praktijk laat de affaire zien hoe snel online uitspraken buiten het scherm reële, soms carrièrebepalende gevolgen kunnen krijgen in een gepolariseerde politiek-culturele context.