NU+ | Netanyahu is grote winnaar in geruzie over erkenning Palestina
In dit artikel:
Israël, gesteund door de Verenigde Staten, ligt in diplomatieke ruzie met meerdere westerse landen die van plan zijn Palestina formeel te erkennen. Aanleiding is de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties eind deze maand in New York, waar het Israëlisch-Palestijns conflict en de oorlog in Gaza centraal staan. Frankrijk en Saoedi-Arabië namen het initiatief; ook het Verenigd Koninkrijk, Canada en België hebben zich positief uitgesproken, onder voorwaarden. België koppelde erkenning bijvoorbeeld aan het vertrek van Hamas uit Gaza en de vrijlating van de nog gevangenen.
De VS maakte bovendien bekend dat Palestijnse president Mahmoud Abbas en andere vertegenwoordigers van de Palestijnse Autoriteit niet welkom zijn bij de VN-bijeenkomst — een beslissing die Israël toejuicht. Tegelijk overweegt de Israëlische regering, volgens anonieme functionarissen tegenover Reuters, delen van de bezette Westelijke Jordaanoever formeel te annexeren. Historicus Noa Schonmann noemt dat annexatieplan geen verrassing en ziet in premier Benjamin Netanyahu een politieke overlever die zulke internationale spanningen kan aanwenden voor binnenlands gewin.
In Israël zelf wordt de internationale ophef door veel rechts georiënteerde media niet als bedreigend ervaren. Toch blijkt uit recente peilingen dat een meerderheid van Joodse Israëliërs een staakt-het-vuren, de vrijlating van gijzelaars en uiteindelijk het vertrek van het Israëlische leger uit Gaza wil. De hoop op een duurzame twee-statenoplossing is verder afgenomen: in juni zei slechts 21 procent van Joodse Israëliërs te geloven in vreedzaam samenleven met een Palestijnse staat, het laagste aandeel sinds 2013.
Analisten benadrukken dat massale erkenning van Palestina vooral symbolische diplomatieke druk levert — 147 van de 193 VN-lidstaten erkennen Palestina al — maar dat zonder Amerikaanse steun weinig directe invloed op Tel Aviv verwacht wordt. Bovendien zijn de door westerse landen gestelde voorwaarden, zoals het buitenspel zetten van Hamas, moeilijk realiseerbaar. Ook blijft onduidelijk wat precies onder een Palestijnse staat wordt bedoeld: voor Palestijnen vaak volledige soevereiniteit, voor veel Israëli’s eerder een gedemilitariseerde vorm van zelfbestuur.