-Gert Jan Mulder- De leugen van politiek correct Nederland: criminaliteit en immigratie

In dit artikel:

De tekst betoogt dat mensen met een niet-westerse migratieachtergrond in Nederland structureel en veel sterker oververtegenwoordigd zijn bij criminaliteit dan autochtonen en dat dit al jaren uit officiële cijfers blijkt (CBS, WODC, politie). Als voorbeelden noemt het stuk: Marokkaanse jongeren in Amsterdam en Utrecht die al decennia disproportioneel voorkomen bij straatroof en geweld; Antilliaanse jongeren in de Randstad met hogere betrokkenheid bij drugscriminaliteit; en een nog steeds verhoogd delictenniveau onder de tweede generatie, ook na onderwijs- en kansbeleid. Het verwijst naar rapporten uit 2017–2020 en vergelijkt met buitenlandse data (Zweden en Duitsland) om te onderstrepen dat het probleem zich elders ook voordoet.

De auteur hekelt het taalgebruik van politici en het kabinet — termen als “risicofactoren” en “kansverschillen” — en beschouwt die eufemismen als het ontlopen van een harde conclusie: volgens het stuk is migratieachtergrond een directe oorzaak, samenhangend met cultuur, normen en maatschappelijke binding. De verklaring hiervoor zou niet louter sociaaleconomisch zijn, want corrigerende analyses zouden de verschillen niet wegnemen.

De toon is polemisch: er wordt beweerd dat politiek ontwijkt uit electorale overwegingen en dat het gebrek aan openheid de veiligheid en het vertrouwen van burgers schaadt. Ter context vermeldt het artikel bronverwijzingen (WODC 2018, SCP 2017, CBS 2020, BRÅ 2018, Bundeskriminalamt 2019). Het is belangrijk op te merken dat onderzoeken naar dit onderwerp complex zijn en dat academische discussie bestaat over oorzakelijkheid, meetmethoden, discriminatie in opsporing en structurele factoren die criminaliteitscijfers beïnvloeden.