George Müller leerde bidden tot de levende God

In dit artikel:

De theoloog en techneut Henk‑Jan van Ewijk, godsdienstdocent en coördinator BBL elektro aan het Hoornbeeck College, publiceerde meerdere werken over de negentiende‑eeuwse predikant George Müller. Van Ewijk, auteur van meer dan tien boeken (waaronder twee kinderboeken, Weesmeisje en Weesjongen), verdiept zich in Müllers leven en trekt daaruit lessen over gebed, overgave en roeping. Zijn recente boekje heet De kracht van overgave en bundelt wat Müller in ruim zeventig jaar over gebed en de betrouwbaarheid van God leerde.

George Müller (1805–1898) was Duits van geboorte, raakte vroeg door geldzucht ontspoord, onderging een geloofskeerpunt en vestigde zich als predikant in Engeland. Tijdens epidemieën zag hij veel kinderen wees worden en startte hij weeshuizen die uiteindelijk duizenden kinderen huisvestten. Kenmerkend voor Müllers praktijk was dat hij alle behoeften van de weeshuizen liet voorzien door gebed en afhankelijkheid van God, iets wat velen ongeloofwaardig vonden maar wat Müller systematisch documenteerde. Ook invloedrijke tijdgenoten zoals Charles Spurgeon waren onder de indruk, wat Van Ewijk ertoe bracht Müller nader te bestuderen.

Centrale thema’s voor Müller waren intensief Bijbellezen, meditatie over het Woord en de scherpe erkenning van Gods soevereiniteit en de leer van uitverkiezing; die inzichten vormden volgens Van Ewijk de grondslag van Müllers vertrouwen dat gebeden verhoord worden. Van Ewijk benadrukt bovendien het onderscheid tussen carrière (maatschappelijke vooruitgang) en roeping (dienstbaarheid op de plek waar God je wil hebben).