Gemeenten wijzen aantijgingen Wilders over stemgesjoemel van de hand
In dit artikel:
PVV-leider Geert Wilders deelde na de verkiezingen op X meerdere onbevestigde berichten over vermeend gesjoemel met stembiljetten. De berichten noemden gemeenten als Maastricht, Leiden en Zaanstad, maar woordvoerders van die gemeenten verwerpen de beschuldigingen. Zaanstad bestempelt de aantijgingen als onzin; Maastricht en Leiden ontkrachten het gerucht dat Leidse stembiljetten in Maastricht zouden zijn aangetroffen. Wilders heeft zijn bronnen niet vrijgegeven en de PVV gaf geen nadere toelichting toen de NOS om opheldering vroeg.
De Kiesraad meldt dat er wel degelijk ongeldige stemmen zijn vastgesteld, maar alleen in de gemeenten Stein en Wester: in totaal betroffen dat 260 mensen van ruim tien miljoen kiezers. Verder zijn volgens de Kiesraad geen andere onregelmatigheden bekend. Wilders plaatste daarnaast vragen over de onafhankelijkheid van de Kiesraad door te suggereren dat een testbedrijf `gelinkt aan een D66'er' betrokken was; dat bedrijf heeft eerder voor de Kiesraad gewerkt maar niet bij de huidige tests.
Politicologen en juristen spreken van een ondermijnende aanpak. Hoogleraar Wim Voermans wijst erop dat stemmen en tellen in Nederland zorgvuldig worden gevolgd door toezichthouders en buitenlandse waarnemers, en dat structurele fouten van de omvang waarop Wilders hint niet voorkomen. Henk van der Kolk benadrukt dat telfouten wel gebeuren, maar nooit in de orde van duizenden stemmen, en dat parlementaire procedures geschikt zijn om twijfels officieel te onderzoeken. Hansko Broeksteeg noemt het aantasten van de Kiesraad „schandalig” en ziet in Wilders' handelwijze overeenkomsten met tactieken waarmee in de VS na 2020 de legitimiteit van verkiezingen werd aangevochten. Roderik Rekker nuanceert die vergelijking maar waarschuwt dat volharding in dergelijke claims tot ernstiger effecten kan leiden.
Analisten merken op dat Wilders voorlopig vooral suggestieve vragen stelt, maar dat zelfs het blijven verspreiden van onbevestigde verhalen het publieke vertrouwen in het kiesproces kan schaden — met mogelijke politieke en maatschappelijke gevolgen als die twijfel aanhoudt.