Geliefde Irene Winkel (1945-2025) kwam op voor iedereen: 'Deze zinloze dood had nooit gemogen'
In dit artikel:
Irene Winkel (10 mei 1945–13 augustus 2025) was een opvallende, betrokken Amsterdamse die in haar flat in Slotervaart een spilfunctie vervulde en buiten haar gebouw tal van mensen ontzorgde. Ze groeide op in Amstelveen, kreeg haar naam kort na de bevrijding als verwijzing naar ‘vrede’ en wilde aanvankelijk geneeskunde studeren. Na drie keer uitgeloot te zijn, bouwde ze een carrière bij bloedbank Sanquin, waar ze meer dan 35 jaar werkte en uitgroeide tot hoofdanalist. In de jaren tachtig leverde ze een bijdrage aan de ontwikkeling van testen om hiv bij bloeddonoren op te sporen — een periode waarin het lab onder grote druk stond en veiligheidsmaatregelen werden aangescherpt.
Sinds 1991 woonde ze aan de Wittgensteinlaan in Amsterdam Nieuw-West. In die flat was ze actief in het bestuur van de vve, zorgde ze voor buren en planten als mensen op vakantie waren en bracht ze kranten rond. Buurtgenoten beschrijven haar als sociaal, direct en onverschrokken: ze sprak haar mening aan wanneer iets haar niet zinde en trad regelmatig voor anderen op als pleitbezorger — zowel naar de gemeente als in de wijk. Irene was ook een toegewijde mantelzorger; ze verzorgde wekelijks een oude vriendin, ondersteunde een dementerende buurman en was een vaste kracht binnen bridgeclub Osdorp, waar ze koffie zette, kaartdecks schudde en zelfs een baantje regelde voor een jonge statushouder uit Somalië die ze verder hielp met studie en werk.
Haar leven buiten buurtwerk was actief en cultureel: ze reisde veel, hield van toerskiën, bezocht het Concertgebouw en las veel. Ze speelde dagelijks Wordfeud met familie en vrienden en vergat nooit verjaardagen — tot groot plezier van de jongere familieleden die haar als een verwentante zagen. Tegelijk had ze een pittig temperament; vergaderingen konden fel verlopen en ze zegde meerdere keren van zich af door lidmaatschappen op te zeggen, om daarna steeds weer terug te keren.
Op woensdag 13 augustus 2025 werd Irene in haar woning dood aangetroffen; de politie houdt rekening met een gewapende beroving. Direct na de vondst werden drie verdachten aangehouden; een 19-jarige vrouw uit Zaandam is inmiddels vrijgelaten, twee mannen van 20 en 23 uit Amsterdam blijven in verzekering gesteld. Haar overlijden heeft in de buurt diepe ontsteltenis gewekt: buren merken het gemis aan licht op de negende verdieping en noemen haar verlies zinloos en onbegrijpelijk.
Irene Winkel laat een nalatenschap achter van intens betrokken buurtzorg, vrijwilligerswerk en jarenlang collega- en familiemensen die haar directheid, energie en zorgzaamheid herinneren. Haar leven tekent het beeld van een oudere die actief, maatschappelijk betrokken en gul voor anderen was — en plotseling en gewelddadig aan die kring onttrokken werd.