Geboren Ridderkerker ds. J. den Hoed (91) gaat nog elke zondag twee keer voor in zijn Amerikaanse gemeente
In dit artikel:
Ds. J. den Hoed, predikant van de Netherlands Reformed Congregation (NRC) in Lynden (noordwestelijk Washington State, VS), vierde recent zijn ambtsjubileum met een drukbezochte herdenkingsdienst waarvoor gelovigen uit heel Noord-Amerika waren komen opdagen. De negentigjarige predikant beschouwt de dienst als een hartverwarmend gebaar van dankbaarheid en is zichtbaar dankbaar voor de steun binnen zijn kerkverband.
Den Hoed groeide op in Ridderkerk en emigreerde op veertienjarige leeftijd met zijn ouders en elf broers en zussen naar de Verenigde Staten. Na een verblijf in New Jersey verhuisde het gezin later naar Washington, waar ze zich bij een kleine NRC-gemeente voegden. Als volwassene werkte hij 25 jaar als boer en verbouwde onder meer druiven, aardappelen, suikerbieten en munt. Op 47‑jarige leeftijd voelde hij een roeping om predikant te worden en volgde theologische opleiding, aanvankelijk onder ds. A. Vergunst en later bij ds. W.C. Lamain en ds. A.M. den Boer, deels ook zelfstandig met lesmateriaal uit Nederland.
Als voorganger heeft Den Hoed een lange bestuurlijke carrière in zijn kerkverband: hij was jarenlang voorzitter van de generale synode, het curatorium en het zendingsdeputaatschap. Hij benadrukt dat zijn manier van leidinggeven eerder gebed en verantwoordelijkheid dan gemak was. Preken blijft voor hem een ernstig beroep; ook na vele jaren bereidt hij zich telkens weer met de hulp van Schrift en gebed voor op elke predikatie.
Zijn dienstjaren kenden ook pijnlijke periodes, met name de scheiding binnen de NRC in 1993 die leidde tot de oprichting van de Heritage Reformed Congregations. Die breuk raakte gemeenten en gezinnen diep; Den Hoed noemt het een droevige tijd en reflecteert met vragen of alles anders had gekund, maar plaatst het uiteindelijk onder het bestuur van God. Ondanks dergelijke spanningen blijft hij open naar voormalige collega’s: een oude relationele breuk bleek bijvoorbeeld recent ontsloten toen dr. J.R. Beeke hem belde om te feliciteren.
Den Hoed spreekt warme waardering uit voor de jeugd van zijn gemeenten en wijst op de rol van reformatorische scholen in het vormen van serieuze jongeren. Hoewel hij zes jaar geleden overwoog met emeritaat te gaan om dichter bij familie te zijn, nam hij een beroep aan van Lynden en zet sindsdien zijn werk daar voort. Zijn verwachting voor de toekomst is nuchter: zolang God het wil blijft hij dienen; hij bidt dat de kerk trouw bij het Woord zal blijven en hoopt nog een tijd voor zijn gemeente te mogen staan. In Nederland is zijn naam minder bekend, maar binnen zijn Noord‑Amerikaanse kerkverband heeft hij diepe sporen nagelaten.