Geboren Moerdijker vreest sloopplannen dorp: „Krijg ik ooit uitzicht terug?"
In dit artikel:
„In Moerdijk ligt mijn leven. Hier heb ik vrienden en kennissen,” zegt John Geleijns, 52‑jarige geboren en getogen bewoner van het gelijknamige dorp. Hij woont en werkt aan de Steenweg, heeft een autobedrijf en is nauw betrokken bij het dorpsleven: oldtimershows organiseren, carnavalsactiviteiten en de geluidsinstallatie bij de dodenherdenking regelen. Achter zijn huis wijst hij over de weilanden; dat uitzicht en de sociale bindingen vormen voor hem het hart van Moerdijk.
Het gemeentebestuur kondigde vorige maand aan het hele dorp te willen slopen om ruimte te maken voor (energie)bedrijven rond het haven‑ en industriegebied. Moerdijk telt ongeveer 1.100 inwoners en circa 550 woningen. De plannen zijn nog niet definitief: Provinciale Staten en het Rijk beslissen binnen ongeveer een halfjaar over het vervolg. Intussen hangen in het dorp vlaggen halfstok als stil protest tegen de sloopplannen.
Geleijns toont plaatsen die zijn jeugd en gemeenschap markeren: het hervormde kerkje uit 1815 op het Wilhelminaplein, basisschool De Klaverhoek en de karakteristieke toren van de voormalige rooms‑katholieke kerk — door hem het „baken van Moerdijk” genoemd. Het idee dat zulke gebouwen verdwijnen wekt bij hem veel emotie; sommige panden hebben niet alleen financiële maar ook sterke emotionele waarde. Hij verwijst naar familiegeschiedenis in het dorp (zijn 90‑jarige vader woont er nog, zijn moeder ligt er begraven) en herinneringen aan onder meer de watersnoodramp van 1953, die ook hier sporen achterliet.
Financiële afwikkeling is een knelpunt. Eerder meldden meerdere huiseigenaren dat ze 350 procent compensatie eisen voor gedwongen vertrek; Geleijns noemt dat „hoog ingezet”, maar maakt duidelijk dat hij een goede financiële regeling hoopt te krijgen. Tegelijk benadrukt hij dat niet alles in geld valt uit te drukken: sociale netwerken, identiteit en uitzicht zijn onvervangbaar. Hij vreest dat sloop van meer dan 500 huizen in een tijd van woningnood een ingrijpende stap is en vraagt zich af of Moerdijk de juiste plek is voor uitbreiding van de energietransitie.
Geleijns houdt „stille hoop” dat de plannen van tafel gaan. Mocht het dorp toch verdwijnen, dan wil hij zijn autobedrijf mogelijk nog tot aan zijn pensioen in Moerdijk blijven runnen en zoekt hij naar mogelijkheden om samen met buurtgenoten in de regio — bijvoorbeeld bij Zevenbergschen Hoek — een nieuwe woonwijk te vormen zodat de gemeenschap intact blijft.
Kortom: de aankondiging van de gemeentelijke sloopplannen zet een hechte gemeenschap onder druk. Bewoners zien niet alleen huizen en bedrijfsruimtes verdwijnen, maar ook historische gebouwen, sociale verbanden en levenskwaliteit. De komende politieke beslissingen van provincie en Rijk zullen bepalen of Moerdijk daadwerkelijk van de kaart gaat.