FvD maakt publiekelijk kiezersbedrog pijnlijk duidelijk

In dit artikel:

FvD-voorzitter Lidewij de Vos onderzocht na de verkiezingen welke verkiezingsbeloftes, gegeven de nieuwe zetelverdeling, op een Kamermeerderheid zouden kunnen rekenen. Ze rangschikte de standpunten van alle partijen en concludeerde dat er meerderheden zouden moeten bestaan voor meerdere concrete voorstellen — onder meer het begrenzen van de instroom van asielzoekers op maximaal 60.000 per jaar, steun voor kernenergie, het behoud van de hypotheekrenteaftrek, geen verhoging van het eigen risico in de zorg en het verlagen van overheidsuitgaven ten behoeve van lastenverlichting.

Toen moties met die strekking werden ingediend, bleken die toch geen meerderheid te krijgen: partijen die tijdens de campagne sterk voorstander waren — zoals CDA, VVD en de (campagne)combinatie GroenLinks–PvdA — stemden tegen of onthielden zich. Dat gebeurde nog voordat er een kabinet gevormd is. De Vos gebruikt dat contrast om te betwijfelen of de nieuwe Kamerleden nog daadwerkelijk het parlement en de kiezers vertegenwoordigen en wat verkiezingsbeloften nog waard zijn als ze al bij de eerste moties sneuvelen.

Kort samengevat: de analyse van De Vos legt een kloof bloot tussen verkiezingsretoriek en het stemgedrag in de Kamer, en zet vragen op over partijdiscipline, coalitieafspraken en de reikwijdte van campagnebeloften — factoren die vaak de uiteindelijke besluitvorming bepalen.