FTM noemt niet zomaar man en paard, maar wel als het nodig is

In dit artikel:

Follow the Money bespreekt in een hoofdredactionele nieuwsbrief de afwegingen rond het noemen van namen in journalistieke artikelen. De discussie kwam recent op gang naar aanleiding van een artikel van Luciën Hordijk en Jolien de Vries over het UMC Utrecht, waar artsen al minstens veertien jaar patiënten opereren zonder de benodigde expertise. In dit stuk werd een specialist bij naam genoemd, wat intern en op LinkedIn leidde tot vragen over de rechtvaardiging hiervan.

De redactie benadrukt dat het noemen van namen niet lichtvaardig gebeurt. Er wordt zorgvuldig gewogen of het noodzakelijk is en welke impact het kan hebben op betrokkenen. Een belangrijk onderscheid wordt gemaakt tussen mensen in leidende posities, zoals CEO’s of afdelingshoofden, en gewone werknemers die slechts een onderdeel zijn van het systeem. Laatstgenoemden worden doorgaans niet bij naam genoemd, omdat zij meestal niet de schuldigen zijn bij systeemfouten. Dit geldt ook voor slachtoffers, waarmee de redactie een beschermende journalistieke verantwoordelijkheid voelt, vooral omdat de consequenties van publiciteit soms moeilijk in te schatten zijn.

Bij personen met hoge functies ligt dat anders. Zij staan symbool voor hun organisatie en kunnen verantwoordelijk worden gehouden voor fouten, zelfs als zij die zelf niet direct maakten. De genoemde specialist in het UMC-artikel vertegenwoordigt als hoofd van de betreffende afdeling niet alleen zichzelf maar ook die afdeling, wat rechtvaardigt dat zijn naam wordt vermeld. Andreas legt uit dat het niet gaat om willekeurig "naming and shaming" voor clicks, maar om het verantwoorden van machthebbers.

De toelichting onderstreept het principe dat Follow the Money zich ziet als een waakhond die machthebbers aanspreekt en rekenschap eist, waarbij het zorgvuldig omgaan met persoonsgegevens en reputaties een onderdeel vormt van hun journalistieke integriteit.