Frans, Jimmy, Esther, Laurens, Rob: zweer de transgekte af! Anders moet ik thuisblijven!

In dit artikel:

Jan Kuitenbrouwer, lifelong linkse kiezer sinds 1977, overweegt ditmaal niet te stemmen. Waar hij vroeger PSP steunde uit overtuiging — pacifisme, dienstweigering, een losse omgang met drugs en de charme van excentrieke Kamerleden als Van der Lek en Van der Spek — ervaart hij nu dat de linkerzijde haar vertrouwen op redelijkheid en feiten heeft ingeruild voor een meer ideologische benadering. Die verschuiving raakt hem vooral rondom de discussie over transgendervraagstukken, waardoor hij zich vervreemd voelt van zijn traditionele politieke kamp. Dit leidt tot een zelden zo lastige keuze voor iemand die decennialang consequent links stemde. De persoonlijke herinneringen aan de vroegere, eigenzinnige linkse politiek contrasteren scherp met de huidige teleurstelling over inhoudelijke argumenten en debatcultuur. In bredere zin weerspiegelt zijn twijfel een groter maatschappelijk vraagstuk: hoe moderne progressieve bewegingen omgaan met feiten, redelijkheid en interne dissent.