'Feeks. Zo'n woord waarin je de ijsklontjes van een whiskyglas in de ochtend kunt horen rinkelen'

In dit artikel:

De schrijver hekelt de heersende houding binnen D66 en gebruikt oud-minister/bestuurder Hans Wijers als symbool van een partij die volgens hem meer oog heeft voor uiterlijkheden dan voor een samenhangende ideologie. Hij vergelijkt Wijers met een oudere, zelfverzekerde publieke figuur (genoemd als Hafmo) die zich permitteerde joviale, ongevraagde handelingen en een arrogante houding. Waar vroeger die arrogantie al aanwezig was, stelt de auteur dat die onder D66 alleen maar is toegenomen: pragmatisme wordt afgeschilderd als een gemakzuchtig dekmantel waarmee machtshebbers maatschappelijke problemen bagatelliseren ten bate van hun eigen status. Wijers zou zich hebben aangesloten bij een besloten appgroep van zelfverzekerde mediatypes (waaronder een bekende presentator), die menen met populariteit invloed uit te kunnen oefenen. De toon waarmee zulke functionarissen over tegenstanders praten — bijvoorbeeld een koude, minachtende benaming richting Dilan — illustreert voor de schrijver de afstand tussen deze elite en de rest van de samenleving.