Factcheck: de 100.000 woningen-mythe

In dit artikel:

Tijdens een debat met Lidewij de Vos gaf Jesse Klaver volgens de auteur een te eenvoudige verklaring voor de woningnood: er zijn te weinig huizen gebouwd. De tekst bestrijkt echter meerdere door deskundigen vaak genoemde knelpunten die samen het woningaanbod beperken.

Belangrijke oorzaken die worden genoemd:
- trage en bureaucratische afhandeling van bouwvergunningen door gemeenten;
- netto bevolkingsgroei door grootschalige immigratie, terwijl de autochtone bevolking krimpt;
- toename van eenpersoonshuishoudens, die meer woningen per inwoner vraagt;
- stilgevallen projecten door stikstof- en PFAS-beperkingen, waardoor velen bouwplannen jaren vertragen;
- hogere rente die projectrendementen aantast en investeerders afschrikt;
- ruim 1 miljard aan heffingen voor woningcorporaties, waardoor zij minder in sociale nieuwbouw investeren en bezit bij de vrije markt komt;
- de door Hugo de Jonge geïntroduceerde Wet betaalbare huur, die volgens de schrijver verhuur minder aantrekkelijk maakt.

De schrijver concludeert dat elk van deze factoren op zichzelf al grote obstakels vormt en dat het ambitieuze doel van 100.000 woningen per jaar onhaalbaar is zonder gelijktijdige beleidswijzigingen op al deze terreinen. Zelfs bij extreme maatregelen zou de huidige stikstofregelgeving een majeure beperking blijven. Tot slot wordt kritiek geuit op GroenLinks-PvdA en D66: zij zouden naar de lezer toe te weinig eerlijk zijn over de uitvoeringsproblemen en de onmogelijkheid van het streefgetal zonder brede politieke keuzes.