Europese Commissie schreeuwt over 'genocide' in Gaza, maar doet... niets

vrijdag, 5 september 2025 (05:37) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

Spaanse vicevoorzitter van de Europese Commissie Teresa Ribera noemde de oorlog in Gaza tijdens een toespraak aan Sciences Po in Parijs openlijk een “genocide”. Daarmee ging ze verder dan eerdere Brusselse formuleringen, waarin meestal gesproken werd van een “humanitaire ramp” of een “ernstige situatie”. Vorige maand had ze al gezegd dat de gebeurtenissen “veel kenmerken van een genocide” hadden; nu gebruikte ze de term expliciet en staat ze daarmee dichterbij organisaties zoals de International Association of Genocide Scholars, die ook stelden dat de Israëlische operatie als genocide kan worden bestempeld.

De chroniqueur stelt dat die terminologie niet vrijblijvend is: het woord “genocide” roept onder internationaal recht plichten op, zoals pijnpunten rond preventie, strafrechtelijke vervolging en mogelijke tegenmaatregelen. Als Ribera deze overtuiging werkelijk deelt, stelt het artikel, zou de Europese Commissie onmiddellijk strafmaatregelen moeten overwegen — wapenleveringen blokkeren, economische druk uitoefenen, diplomatieke relaties herzien — in plaats van bij woorden te blijven.

De kern van de kritiek is dat de EU intern verdeeld is. Sommige lidstaten (zoals Spanje) willen hard optreden, andere — waaronder Duitsland en Nederland — ondersteunen of verdedigen Israël, waardoor collectieve daden uitblijven. De auteur vergelijkt dit met het optreden tegen Rusland na de inval in Oekraïne, waar de EU wel snel en hard handelde, en wijst dit aan als voorbeeld van selectieve moraal en politieke belangen die zwaarder wegen dan consistente waarden. Referenties aan Rwanda, Srebrenica en de Holocaust benadrukken de zwaarte van de term en de verwachting dat die tot concrete actie leidt.

Conclusie: het gebruik van zware retoriek zonder daaropvolgende stappen ondermijnt de geloofwaardigheid van Ribera en de Commissie; het typeert de EU als een instantie die grote woorden produceert maar terugschrikt zodra ingrijpen politiek kostbaar wordt.