EU-top wordt treinramp voor Nederland: Geen Mercosur-deal, wél 90 miljard eurobonds voor Oekraïne - Kartelrechts Nederland niet blij met Schoof
In dit artikel:
De EU-top eindigde volgens het artikel als een verlies voor Nederland: een handelsverdrag met Mercosur kwam er niet, terwijl er wél een gezamenlijke EU-lening van 90 miljard euro voor Oekraïne werd overeengekomen. Voor Nederlandse boeren, tuinders en vissers betekent het uitblijven van het Mercosur-verdrag opnieuw gemiste exportkansen naar Zuid-Amerika en voortzetting van onzekerheid door striktere regelgeving en oplopende kosten.
Kritiek richt zich vooral op de 90 miljard-euroconstructie. Officieel gepresenteerd als lening, ziet de auteur dit in de praktijk als een verkapte gift of eurobond — een gezamenlijke schulduitgifte waarmee landen met lagere kredietwaardigheid kunnen meeleunen op de sterke rating van landen als Nederland. Omdat sommige lidstaten (onder meer Hongarije, Slowakije en Tsjechië) volgens het artikel een opt-out bedongen, zou Nederland onevenredig risico en kosten dragen. Dat zou betekenen dat de Nederlandse belastingbetaler uiteindelijk opdraait voor eventuele verliezen als Oekraïne niet volledig terugbetaalt.
Parlementariër Michiel Hoogeveen (JA21) wordt aangehaald dat hij de afloop voorspeelde en erop wees dat de regering met een motie had kunnen verhinderen dat de constructie als gezamenlijke schuld zou doorgaan. Econoom Lex Hoogduin noemt het optreden van Nederland “zeer zwak” en verwijt demissionair premier Dick Schoof (volgens de tekst in het spoor van voorganger Mark Rutte) dat er geen stevige eisen zijn gesteld, terwijl alternatieven — zoals een opt-out of bilaterale bijdrage uit de Nederlandse begroting — mogelijk waren geweest.
De kritiek laat zich samenvatten in drie punten: 1) politieke druk en technocratisch overleg leidden tot een financiële oplossing die nationale risico’s verhoogt; 2) het ontbreken van het Mercosur-akkoord schaadt de agrarische en visserijsector; 3) het huidige EU-systeem zou nationale belangen ondergeschikt maken aan een vaag begrip van ‘Europese solidariteit’. Als gevolg daarvan waarschuwt de auteur voor hogere belastingen en energiekosten voor Nederlandse burgers en concludeert dat Nederland structureel benadeeld wordt binnen de EU. De tekst sluit af met een oproep tot verzet tegen dit beleid en pleit expliciet voor Nexit als uitweg, en roept lezers op de onafhankelijke pers te steunen.