Erik Menendez ('Monsters') mag voorlopig niet vervroegd vrijkomen: "U was geen modelgevangene zoals uw aanhangers denken"
In dit artikel:
De commissie die in Californië beslist over voorwaardelijke invrijheidstelling heeft het verzoek van Erik Menendez (54) om vervroegd vrijgelaten te worden afgewezen. De bijna tien uur durende hoorzitting vond plaats terwijl Erik via een videoverbinding vanuit de gevangenis in San Diego getuigde; het lot van zijn broer Lyle (57) wordt in een afzonderlijke zitting later op de dag behandeld.
Achtergrond: op 20 augustus 1989 werden Jose en Kitty Menendez in hun Beverly Hills-landhuis doodgeschoten. Hun zonen Erik en Lyle belden de hulpdiensten en kwamen later onder verdenking te staan. Na een eerste proces in 1993 en een nieuwe rechtszaak in 1995 werden de broers in 1996 schuldig bevonden aan moord met voorbedachte rade en kregen zij levenslange straffen zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating. De zaak kreeg opnieuw veel aandacht toen de Netflix-serie Monsters (2024) het verhaal onder de aandacht bracht; sindsdien is de discussie over hun schuld, motief en mogelijke vrijlating opgelaaid. In oktober 2024 vroeg de voormalige officier van justitie George Gascón om herziening van de strafmaat; in mei 2025 wijzigde een rechtbank hun vonnis van “levenslang zonder kans op vervroeging” naar “50 jaar tot levenslang”, waardoor zij in principe in aanmerking kwamen voor parole.
Wat speelde tijdens de hoorzitting: naast Erik zelf spraken familieleden die voor vrijlating pleiten, advocaten, deskundigen en de huidige openbaar aanklager, die tegen vrijlating is. De commissie keek scherp naar Eriks gedragsdossier in de cel — meerdere overtredingen, betrokkenheid bij vechtpartijen, het in bezit hebben van gesmokkelde spullen (mobiele telefoon, tabak, verboden middelen) en vermeende banden met een gevangenisbende — en naar criminele activiteiten uit zijn tienerjaren. Een risicoanalyse concludeerde dat Erik een ‘matig risico’ voor de samenleving zou vormen.
Waarom werd het verzoek afgewezen: commissievoorzitter Robert Barton zei dat, hoewel hij in tweede kansen gelooft, de wettelijke normen vereisen dat iemand acceptabel risico voor de openbare veiligheid vormt. De commissie noemde Eriks gedrag in detentie als belangrijkste reden voor weigering; ook de ernst van de oorspronkelijke misdaden bleef zwaar wegen. Erik erkende spijt en vertelde uitgebreid over zijn jeugd, waarbij hij zijn vader beschreef als meedogenlijk en dominant en verklaarde dat hij destijds handelde uit angst en het gevoel dat ontsnappen “gelijke dood” zou betekenen.
Reacties en vervolg: familieleden van Erik en Lyle, onder wie een terminaal zieke tante, deden emotionele oproepen voor hun vrijlating; de commissie zei dat familieondersteuning niet wegneemt dat iemand ongeschikt kan worden bevonden voor parole. Erik mag opnieuw een verzoek indienen bij de commissie, maar pas ten vroegste in 2028. Zowel hij als Lyle hebben daarnaast afzonderlijke verzoeken om clementie lopen bij gouverneur Gavin Newsom — maatregelen die strafvermindering of gratie kunnen opleveren, maar die een veroordeling niet ongedaan maken en waarvan het succes onzeker is.
Belang en consequenties: de weigering van Erik beperkt nog niet direct de uitkomst voor Lyle, die zich later moet verantwoorden voor dezelfde commissie. De zaak blijft maatschappelijk gevoelig: het mengsel van een gruwelijke moordzaak uit het verleden, nieuwe publieke aandacht door populaire media en juridische pogingen tot herziening zorgt ervoor dat discussie en procedures waarschijnlijk nog lang zullen doorgaan.