Er zit een kleine Trump in ons allemaal

In dit artikel:

President Trump heeft kort voor de start van Kamala Harris’ boektour besloten haar persoonsbeveiliging te schrappen; tegelijk haalde hij eerder dit jaar ook de bescherming van zijn voormalige veiligheidsadviseur John Bolton weg. Harris zou in de komende weken publiek optreden, signeren en interviews geven; het intrekken van haar beveiliging komt dus op een kwetsbaar moment. Bolton kreeg jarenlang bescherming omdat Iran wrok koestert na de moord op generaal Qassem Soleimani in 2020, en in 2022 nog een Iraanse verdachte werd gearresteerd die op Bolton zou zijn afgestuurd.

De auteur interpreteert deze beslissingen als wraakmaatregelen: Trump zou bescherming intrekken als straf voor gebrek aan onvoorwaardelijke trouw. Dat past volgens het stuk in een breed patroon waarin hij federale middelen inzet om tegenstanders of ongehoorzame instellingen te bestraffen — van bezuinigingen op grants aan universiteiten tot het ontzeggen van toegang voor kritische journalisten en het verbreken van overheidscontracten met voormalige tegenstanders.

Meer fundamenteel trekt de tekst een parallel met Aleksandr Solzjenitsyn: de scheidslijn tussen goed en kwaad loopt door elk mens. De schrijver waarschuwt dat zelfs keurige burgers geneigd zijn tot wraakzucht en het uitsluiten van meningen die hen kwaad maken — denk aan protesten bij abortusklinieken, blokkades door Extinction Rebellion of boeren, verzekeraars die transgenderzorg weigeren, of beledigende grappen over religie. Het artikel pleit ervoor die reflex te beheersen: tolereren van onaangename of dwaze opvattingen is nodig om de vrijheid en de democratische ruimte te beschermen. Kortom: het intrekken van beveiliging wordt gezien als teken van autoritaire neigingen, en de grotere opdracht is zelfbeheersing houden om te voorkomen dat beschaving onder druk bezwijkt.