"En weer zagen ze het niet aankomen"

In dit artikel:

De auteur uit zijn zorgen over de toekomst van de Democratische partij, met name over de keuze voor Kamala Harris als kandidaat. Hij benadrukt dat de partij wordt gedomineerd door een groep 'lefties' die zichzelf overschatten en geen echte inzet tonen voor een kansrijke boodschap. Dit gebrek aan engagement kan ertoe leiden dat bekwame kandidaten zich niet willen aansluiten bij een organisatie die niet voor hun waarden staat. De schrijver signaleert dat het vertrouwen in geluk en steun van celebrities op de lange termijn niet volstaat om succesvol te zijn, wat kan leiden tot een terugslag van tegenstanders.

Na de recentelijke verkiezingen reflecteert de auteur op de angst dat een overwinning voor Harris een nachtmerrie zou zijn geweest voor kritische stemmen in de media. Hij voelt verlichting na de overwinning van Donald Trump en is benieuwd naar de impact op Europa en de mogelijkheden voor een gezonder politiek debat. De schrijver draagt een optimistisch gevoel uit dat er veranderingen in de politieke arena kunnen komen, met ruimte voor nieuwe discussies die inspirerender en levendiger zijn. Dit optimisme komt te midden van de verwachtingen van een 'Golden Age' na Trumps overwinning, hoewel hij de realiteit van deze belofte in twijfel trekt.