Elly's (81) grote liefde werd vermoord bij de treinkaping bij Wijster: 'Ik hoorde het schot vallen op de radio'
In dit artikel:
Op 4 december 1975 werd de 31‑jarige Bert Bierling, woonachtig in Haren en vader van twee jonge kinderen, tijdens de treinkaping bij Wijster door zeven Molukse kapers geëxecuteerd. Bierling reisde die ochtend met de stoptrein van Haren via Assen naar Zwolle na een tandartsbezoek met zijn zoontje; zijn vrouw Elly had hem nog gevraagd om even langs te komen, maar hij had dat afgeslagen omdat hij “het druk” had. Even voor tien uur stapten de gijzelnemers in Assen in, schuilend achter Sinterklaaspakjes die vuurwapens bevatten. Ter hoogte van Wijster werd de noodrem getrokken en begon de gijzeling.
De kapers eisten een vrijgeleide, een touringcar en een afgetankt vliegtuig op Schiphol. Om druk te zetten dreigden ze passagiers te executeren; hun ultimatum liep af om 12.45 uur. De machinist Hans Braam vluchtte naar zijn cabine en werd op dat moment door de kapers doodgeschoten. Een passagier, Rob de Groot, ontsnapte door een riskante sprong uit de trein nadat hij het moment had afgewacht; in plaats van hem werd de jonge dienstplichtige Leo Bulter geëxecuteerd. Later namen de kapers Bierling mee naar een tussenbalkon; militairen van een mariniersunit lagen tweehonderd meter verderop klaar, maar mochten niet ingrijpen. Kort daarna klonk een schot: Bert Bierling was de derde dode. Zijn lichaam en dat van de andere slachtoffers lagen aanvankelijk twee dagen op het grind tussen de rails voordat de kapers toestemming gaven om ze te bergen.
Elly Bierling, die tegenwoordig in een verzorgingstehuis woont, beschrijft hoe die dag haar leven voorgoed veranderde. Ze was 31 toen de politieman en arts ’s avonds aan de deur kwamen om haar te vertellen dat haar man dood was. Om niet te bezwijken sloeg ze haar emoties grotendeels uit en richtte zich op de kinderen; ze noemt hun hechte gezin de “drie musketiers”. De kennismaking en het korte huwelijksleven met Bert typeert ze als intens — “Na Bert is er nooit meer een ander geweest” — en de herinnering aan hem bewaart ze zorgvuldig, onder meer aan de hand van een zwart‑witportret dat ze altijd bij zich houdt.
De gijzeling bij Wijster was onderdeel van een serie Molukse acties in de jaren zeventig. Na twaalf dagen gaven de kapers zich over; zij kregen lange gevangenisstraffen maar kwamen na enkele jaren vrij. Latere incidenten, zoals de treinkaping bij De Punt in 1977, de gijzeling van een basisschool in Bovensmilde en de gijzeling in het Drentse provinciehuis in 1978, bevestigden de langdurige maatschappelijke en politieke nasleep van die periode. Elly heeft jaren plekken en treinen gemeden, maar houdt zich nu inzetbaar om de herinnering aan Bert en aan Wijster levend te houden en te voorkomen dat die gebeurtenissen worden vergeten.