Eigenaar van Tata staalfabriek in IJmuiden komt onverwacht met goed nieuws-show. Op kosten van de Nederlandse belastingbetaler, dat wel
In dit artikel:
De topman van Tata Steel in Mumbai, T.V. Narendran, maakte recent onverwacht publiek bekend dat er mogelijk al vóór de Nederlandse verkiezingen op 29 oktober overeenstemming is bereikt over miljardensteun voor de verduurzaming van de Tata-fabriek in IJmuiden. Dit staat in schril contrast met de eerdere, terughoudende communicatie van demissionair minister Sophie Hermans van Klimaat en Economische Zaken, die al drie jaar worstelt met de onderhandelingen over financiële steun aan de grootste industriële uitstoter van broeikasgassen in Nederland.
Terwijl andere vervuilende multinationals zoals Shell en BP zich al terugtrokken uit soortgelijke gesprekken, lijkt Tata Steel juist openlijk steun te zoeken door haar eisenpakket te presenteren: ruimhartige subsidies vergelijkbaar met die in andere landen, snellere vergunningverlening, lagere energiekosten en lobby voor Europese goedkeuring. Daarbij benadrukken zij het unieke karakter van hun lokale staalproductie, die strategisch van belang is voor Nederlandse autonomie en defensie.
Achter die publieke uitingen gaat echter onzekerheid schuil over de daadwerkelijke bereidheid van de overheid om miljarden uit te trekken. Het verduurzamingsproject vraagt een investering van rond de 7 miljard euro, onder meer voor de omschakeling op groene waterstof, waarvan de infrastructuur grotendeels door de overheid moet worden gefinancierd. De Tata-top, die wereldwijd kan bepalen waar zij investeert, stuurt met deze openbare boodschappen een signaal richting Den Haag dat hun steun essentieel is, maar zelf twijfelt men aan een succesvolle afronding van de financiële afspraken.
Na Tata’s publieke uitspatting blijft het opmerkelijk stil in politiek Den Haag, waar het demissionaire kabinet en parlement nu met andere urgente dossiers bezig zijn. Dit alles suggereert dat Tata’s plotselinge openheid ook functioneert als een laatste drukmiddel binnen de vastgelopen onderhandelingen, waarbij het bedrijf zich mogelijk alvast indekt voor het geval de miljardensteun toch niet rondkomt. Voor de ruim 8.000 werknemers, omwonenden en het klimaat staat er veel op het spel, maar de route naar een duurzame toekomst van de staalproductie in IJmuiden blijft ongewis.