Eerste stap naar systeemherstel in de Lange Gooren en Krochten

In dit artikel:

29-SEP-2025 — In het grensgebied bij Zundert liggen de Lange Gooren en Krochten, smalle overblijfselen van een ooit veelvormig zand- en veenlandschap. Stichting Bargerveen en Bosgroep Zuid Nederland hebben met een landschapsecologische systeemanalyse (LESA) de belangrijkste knelpunten en kansen voor herstel in kaart gebracht. De LESA brengt zowel de historische ontstaanswijze als de huidige water- en bodemprocessen in kaart en vormt zo de basis voor een gerichte herstelstrategie.

Het gebied ontstond na de laatste ijstijd in smeltwatergeulen en later door dekzandruggen, waarna op laagtes veentjes vormden. Vanuit de middeleeuwen werd turf gewonnen; later maakten ontwatering en schaalvergroting van landbouw het landschap intensiever en fragmentarischer. Tegenwoordig snoeien diepe sloten het terrein aan, wat in de zomer leidt tot te lage grondwaterstanden voor natte natuurtypen. Daarnaast zorgen lokale zure grondwaterinvloeden en voedingsstoffen uit omliggende landbouwpercelen voor verzuring en vermesting.

Toch zijn er nog waardevolle resterende habitats, vooral op de flanken van dekzandruggen waar lokaal grondwater vochtig tot natte omstandigheden oplevert. Door de ontwatering op die hogere ruggen en flanken te verminderen kan het grondwater stijgen en stabieler worden. Dat biedt kansen voor herstel en uitbreiding van natte heiden, (hoog)veentjes, gagelstruwelen, zure kleinezeggemoerassen en heischrale graslanden. Daarmee verbetert ook het leefgebied voor zeldzame soorten zoals lavendelhei, knopbies, de zeggekorfslak, vinpootsalamander, heideblauwtje, venwitsnuitlibel en de levendbarende hagedis. De LESA vormt de eerste stap; concrete maatregelen richten zich met name op waterhuishouding en beperking van nutriënteninflux. Tekst en beelden: medewerkers van Stichting Bargerveen en Bosgroep Zuid Nederland.