Eerste buitenlandse reis van paus Leo XIV naar Turkije en Libanon

In dit artikel:

Paus Leo XIV — de katholieke leider die ruim zes maanden na zijn verkiezing voor het eerst naar het buitenland reist — vertrekt deze week voor een missie die zowel religieus als politiek geladen is. De paus, geïdentificeerd als de in de Verenigde Staten geboren en in Peru gevormde Robert Francis Prevost, trekt veel media-aandacht; er ontstond zelfs een wachtlijst van journalisten die in het pauselijke vliegtuig wilden meerijden.

Het bezoek begint in Turkije en omvat een uitgebreid programma met oecumenische, interreligieuze en diplomatieke onderdelen. Centraal staat de herdenking van het Concilie van Nicea (325), dat dit jaar 1700 jaar geleden plaatsvond en bepalend was voor de christelijke geloofsinhoud en de vaststelling van de paasdatum. In het huidige Iznik zal Leo XIV dit monument herdenken samen met patriarch Bartholomeus van Constantinopel, een gebaar dat de goede verhoudingen tussen katholieken en orthodoxen onderstreept.

Omdat christenen in het overwegend islamitische Turkije een kleine, kwetsbare minderheid vormen, wordt verwacht dat de paus aandacht zal vragen voor godsdienstvrijheid en zich uitspreekt tegen vervolging. De dialoog met de islam staat eveneens hoog op zijn agenda: zoals zijn voorgangers zal hij ook de Blauwe Moskee in Istanbul bezoeken en hij heeft gesprekken gepland met president Erdoğan in Ankara, inclusief een toespraak aan Turkse autoriteiten.

Na Turkije reist Leo XIV door naar Libanon, een etappe die hij op eigen initiatief heeft toegevoegd op uitnodiging van de Libanese bisschoppen. Ook daar draagt hij een duidelijke vredes- en verzoeningsboodschap uit, met oproepen tot meer dialoog en ontwapening in conflicten van Oekraïne tot het Midden-Oosten. Dinsdagmiddag keert hij terug naar Rome.

De reis past in het bredere streven van Vaticaanstad om als neutrale bemiddelaar in internationale geschillen op te treden, een rol die ook Erdoğan publiekelijk lijkt te omarmen. De aangekondigde ontmoetingen en toespraken zullen daarom zowel religieuze symboliek als politieke signalen bevatten.