Een op de drie vrouwen verbergt hormoongerelateerde klachten op het werk
In dit artikel:
Ongeveer een op de drie vrouwen verzwijgt op het werk dat ze last heeft van klachten rond zwangerschap, menstruatie of de overgang. Nieuw onderzoek van CBS en TNO laat zien dat die terughoudendheid voortkomt uit angst voor vooroordelen en carrièreschade, en dat veel vrouwen daarom doorwerken ook als ze zich slecht voelen.
In 2025 gaf 80% van de vrouwelijke werknemers aan ooit hormoongerelateerde klachten te ervaren; dat komt neer op circa 3,2 miljoen werknemers. Van hen heeft ongeveer 1,4 miljoen regelmatig klachten zoals buikpijn, slaapstoornissen, prikkelbaarheid of gewrichtspijn. Uit het onderzoek blijkt dat vrouwen bij dit soort klachten voorzichtiger zijn in wie ze erbij betrekken: 41% selecteert zorgvuldig welke collega’s ze informeert (tegen 35% bij andere gezondheidsklachten). Slechts 12% bespreekt het met de leidinggevende en maar 2% met de bedrijfsarts.
Die terughoudendheid heeft concrete gevolgen: 67% van de vrouwen met hormoongerelateerde klachten werkt door ondanks klachten, vergeleken met 43% bij andere gezondheidsproblemen. Meer dan 10% is bezorgd dat openheid een promotiekans kan kosten, en bijna een vijfde vreest het oordeel van collega’s. Twee op de drie werknemers geven aan minder productief te zijn wanneer klachten opspelen.
TNO-onderzoeker Karen Oude Hengel benadrukt dat werkgevers met praktische maatregelen veel kunnen verbeteren. In plaats van losse pijnstillers en doorgaan, helpen aanpassingen zoals flexibele werktijden, een comfortabeler klimaat op kantoor of andere taakaanpassingen zowel het werkplezier als de productiviteit. TNO adviseert bedrijven het thema explicieter te agenderen — bijvoorbeeld via intranet, het stimuleren van leidinggevenden om het gesprek aan te gaan en actief te vragen wat medewerkers nodig hebben.
Onderzoekers wijzen erop dat Nederland zich, gezien personeelstekorten en vergrijzing, niet kan veroorloven dit grote arbeidspotentieel te laten onderbenut. Het verbergen van klachten en de angst voor negatieve gevolgen ondermijnen zowel individuele carrières als de arbeidsmarkt als geheel.