Een naaste voor gevangenen in Vught

In dit artikel:

De bezoeker is een vrijwilliger van Gevangenenzorg Nederland die zich in 2023 aansloot na een verhaal in Daniël, het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten. Hij beoordeelt de diepgang van het contact met gedetineerden met een 7. Sinds zijn aanmelding doorliep hij een selectie- en trainingsprocedure en krijgt hij doorlopende scholing; eenmaal per maand gaat hij op zaterdagochtend naar de gevangenis in Vught.

Bij binnenkomst geldt strikte beveiliging: legitimatie, een piepvrij poortje en een noodknop die hij nog nooit hoefde te gebruiken. Samen met een andere vrijwilliger meldt hij zich bij de poort, waarna ieder naar een eigen afdeling gaat. Hij neemt iets lekkers mee; de gevangenen zetten vaak de koffie. Gesprekken variëren van oppervlakkig tot diepgaand, en simpele begroetingen zoals “Hé Jan, ben je er weer?” kunnen voor opbloeiende momenten zorgen. Vooraf bidt hij om steun; in het begin nam hij de ontmoetingen emotioneel mee naar huis, maar dat is inmiddels verminderd.

Moreel uitgangspunt is dat je de daad moet loskoppelen van de mens: luisteren zonder oordeel en geen gesprekken voeren over het gepleegde delict. Als hij niet meer in staat is iemand van mens tot mens te zien, zou hij stoppen met het vrijwilligerswerk. Hij benadrukt zijn aandacht voor mensen aan de marge — in Nederland zo’n 30.000 personen per jaar die achter de muur verdwijnen — en pleit ervoor hen niet af te schrijven maar een kans op herstel te bieden.