Een brug tussen generaties: 'Wat nou als we met z'n allen bezig zijn een volgende stap te zetten?' | column Froukje Jackson

In dit artikel:

Wilma, een 72-jarige Groningse, ervaart al haar leven een voortdurende somberheid die ze als een 'grijze hond' beschrijft. Opgegroeid in een gezin waar haar vader in een fabriek werkte en haar moeder als boekhouder, heeft ze een gelukkig gezin met kinderen en kleinkinderen. Wel vindt ze het soms lastig om de emoties en ervaringen van haar kleinkinderen, die tot Generatie Z behoren, te begrijpen, vooral als het gaat om onderwerpen zoals liefdesverdriet.

In een column bespreken de GZ-psychologen Froukje Jackson en Irma van Steijn de uitdagingen rond mentale gezondheid over generaties heen. Wilma reflecteert op de worstelingen van haar moeder met vergelijkbare klachten, en hoe zij in haar tijd nauwelijks over mentale gezondheidsproblemen praatte of hulp zocht. Dit heeft geleid tot een cultureel taboe dat de oudere generaties heeft gevormd.

Froukje, die werkt met jongere generaties, stelt dat hoewel Millennials en Generatie Z de ruimte hebben om emoties te uiten en hulp te zoeken, ze ook met eenzaamheid en uitdagingen worstelen. Ze pleit voor een verandering in mindset, waarin het delen van kwetsbare gevoelens en gedachten met vrienden en familie net zo belangrijk wordt als professionele hulp. Dit kan een brug vormen tussen de nuchterheid van ouderen en de openheid van jongeren, met als doel samen de langdurige somberheid te bestrijden die veel mensen, zoals Wilma's familie, van dichtbij kennen.