'Een avond waar ik zo naar had uitgekeken, werd stukje bij beetje van me afgepakt'
In dit artikel:
Vera van der Gaag (19) beschrijft hoe een zaterdagavond in Utrecht doorlopend wordt verstoord door ongewenste aandacht en grensoverschrijdend gedrag. Terwijl ze op de fiets de stad in rijdt krijgt ze gelijk te maken met nafluiten, grove opmerkingen en beledigingen. Op straat en bij het stoplicht wordt ze geïntimideerd door mannen in auto’s die haar naderen, staren en seksuele voorstellen doen. Bij de fietsstalling, op een bankje en tijdens het lopen naar de club volgen korte confrontaties waarin mannen haar naderen, om nummers vragen en boos reageren wanneer ze geen gehoor geeft; ze geeft een nepnummer uit angst.
In de club escaleert het: aanvankelijk slagen afwijzingen om in een situatie waarin twee mannen haar en haar vriendin vastpakken en een van hen haar zonder toestemming kust en betast. Vera ervaart een lichamelijke verlamming — ze wil reageren maar kan het niet — en raakt in paniek. Samen vinden ze een moment om te vluchten naar het toilet en nemen daarna de beslissing te vertrekken. Buiten worden ze opnieuw lastiggevallen door groepen mannen en passerende auto’s met schreeuwende inzittenden. Overal waar ze even wil zitten of ademhalen schuiven mannen bij of roepen opmerkingen; dit dwingt haar en haar vriendin uiteindelijk om de avond vroeg te beëindigen.
De tekst legt de opeenstapeling van incidenten bloot: niet één enkele aanval, maar een reeks micro- en macro-overgangen — van catcallen en staren tot fysiek aanranding — die de hele avond aantasten. Vera beschrijft gevoelens van angst, schaamte, machteloosheid en het gevoel dat iets waardevols van haar is afgepakt: een avond waar ze naar had uitgekeken verandert in onveiligheid en leegte. Ze benadrukt hoe het herhaalde karakter van de intimidatie normaliteit lijkt te worden, waardoor negeren en snelle terugtrekking de standaardreacties zijn.
De getuigenis illustreert grotere vragen over veiligheid in het uitgaansleven, groepsgedrag en de manier waarop vrouwen omgaan met ongewenste seksuele aandacht: vermijden, zich klein houden, of wegvluchten in plaats van hulp te zoeken of mannen aan te spreken uit angst voor escalatie. Voor lezers die het fenomeen niet dagelijks ervaren, geeft Vera’s verhaal een concreet beeld van hoe grensoverschrijdend gedrag zich in korte tijd en op meerdere plekken kan opstapelen en welke emotionele impact dat heeft.