Dressed voor de Olympus: Giorgio Armani creëerde baanbrekende pakken voor goddelijke lijven
In dit artikel:
Giorgio Armani, de Italiaanse ontwerper die meer dan vijftig jaar de internationale mode bepaalde, is donderdag 4 september overleden na kort tevoren in het ziekenhuis te zijn opgenomen met een longontsteking. De afgelopen jaren bleef hij actief en zichtbaar in zijn imperium; vorig jaar sprak hij nog — al lachend — over mogelijk pensioen, en twee maanden geleden was hij opvallend afwezig bij zijn laatste coutureshow in Parijs.
Armani werd in 1934 geboren in Piacenza en begon aanvankelijk als geneeskundestudent. Na militaire dienst belandde hij als etaleur en later verkoper bij warenhuis La Rinascente in Milaan en werkte vervolgens voor label Hitman van Nino Cerruti. In 1966 ontmoette hij Sergio Galeotti, die hem aanspoorde een eigen bedrijf te starten. In 1973 opende Armani een atelier; op 24 juli 1975 werd officieel Giorgio Armani S.p.A. opgericht en kort daarna volgden de eerste mannencollectie (zomer 1976) en een vrouwenlijn.
Zijn doorbraak kwam begin jaren tachtig toen hij de kostuums leverde voor de film An American Gigolo (1980), waarin Richard Gere de Armani‑pakken beroemd maakte. Armani vernieuwde het herenkostuum door zware voeringen en schoudervullingen te schrappen: de snit werd losser, comfortabeler en subtieler van kleur — een stijl die zijn handelsmerk werd en invloed had op de mode wereldwijd. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig breidde hij uit naar de Verenigde Staten en sloot hij een parfumdeal met L’Oréal; in 1982 verscheen zijn eerste geur.
Het merk groeide uit tot een breed concern met lijnen als Emporio Armani, Armani Jeans en Armani Junior, honderden winkels wereldwijd en een miljardenomzet tegen het eind van de jaren negentig. Armani leverde kostuums voor meer dan honderd films en series (onder anderen Miami Vice, The Wolf of Wall Street, Inglourious Basterds en Ocean’s 13) en kleedde talloze sterren, waaronder Michelle Pfeiffer, die een levenslange band met hem had. In 2005 begon hij met haute couture onder het label Armani Privé, waarmee hij ook de roze loper bleef domineren.
Privé kende Armani hoogte- en dieptepunten. Zijn zaken- en levenspartner Sergio Galeotti stierf in 1985 aan aids; desondanks zette Armani zijn zakelijke expansie onverstoord voort met licenties, overnames, restaurants en sportinvesteringen (hij kocht onder meer basketbalclub Olimpia Milano). Hij werkte ook als goodwill‑ambassadeur voor de UNHCR. In de late jaren tachtig en vroege jaren negentig was er een smet: hij kocht in 1989–1990 belastingambtenaren om, een vergrijp dat hij in 1996 bekende en waarvoor hij een voorwaardelijke veroordeling kreeg.
Modejournalisten prezen zijn vakmanschap en consistentie: Armani bleef trouw aan een sober, ingetogen palet en perfecte snit, wat soms ook als voorspelbaar en minder opwindend werd bestempeld. Tijdens de coronapandemie annuleerde hij op het laatste moment een show uit voorzorg, maar zodra publiek weer mogelijk was keerde hij terug naar de catwalk met klassieke presentaties en bekende gezichten in de zaal.
Armani laat een omvangrijk mode-imperium en een blijvende invloed op de moderne herenkleding en internationale elegante stijl achter. Zijn mantra dat elegantie niet draait om opvallend zijn maar om herinnerd worden, vat de nalatenschap van zijn vakmanschap en esthetiek samen.