Deze verpleegkundige kreeg te maken met een woedende vader. „Wat was ik geschrokken, bang en in paniek"

In dit artikel:

Kinderverpleegkundige Chantal (47) vertelt hoe een hevige confrontatie in het ziekenhuis, vier jaar geleden, nog steeds nazindert. Tijdens de zorg voor een pasgeboren baby die afhankelijk was van een ademhalingsapparaat ontdekte ze meerdere keren dat de instellingen waren veranderd. Uiteindelijk gaf de vader toe dat hij aan het apparaat had gezeten. Toen Chantal hem daarop aansprak, blokkeerde hij haar bij het bedje, schreeuwde en maakte bedreigende gebaren; collega’s kwamen tussenbeide en de ouders kregen een waarschuwing dat ze bij een volgend incident het ziekenhuis moesten verlaten.

Chantal, met 25 jaar ervaring, zegt dat ouders de afgelopen jaren mondiger zijn geworden en dat spanningen voortkomen uit machteloosheid: het loslaten van je kind aan zorgverleners voelt voor veel ouders als verlies van controle. Ze beschrijft hoe sommige ouders proberen een voorkeursbehandeling af te dwingen of in te spelen op de relatie tussen verpleegkundige en gezin. De confrontatie liet bij haar fysieke en emotionele klachten achter: angst om alleen over straat te gaan, slecht slapen en het gevoel van schrik en paniek. Ze deed een melding bij de politie (geen aangifte omdat er geen fysieke mishandeling was) en bleef op haar afdeling werken, gesteund door collega’s.

Het verhaal illustreert dat zorgverleners vaak veel agressie incasseren en dat zulke voorvallen langdurige impact kunnen hebben. Chantal benadrukt dat het oké is om toe te geven dat dit zwaar valt en dat hulp en erkenning nodig zijn om zulke ervaringen te verwerken.